________________
अइदुल्लहावि हु मए संपत्ता विहिवसेण जह एसा । अन्नपि सुंदरं तह ! होही भवियव्वयादिटुं ॥ २०३ ॥ भणइ तओ चित्तगई एवं एयं तु निच्छयमएण । तहवि हु न होइ जुत्ता एसा पायप्पसारणिया ॥ २०४ ॥ तत्तो य मए भणियं एवं तु ववत्थियम्मि कजम्मि । जं कायव्वं संपइ तं चेव य इत्थ साहेसु ॥ २०५ ॥ भणइ तओ चित्तगई पलायणं चेव संपयं उचियं । नियनयरम्मिवि गमणं संपइ उचियं न होइत्ति ॥ २०६ ॥ महईं वेला वट्टइ अच्छंताणं इमम्मि ठाणम्मि । ता मा करेसु इण्हि कालक्खेवं महाभाग ! ॥ २०७ ॥ तह कहवि हु कायव्वं सरीरहाणी न होइ जह मित्त ! । सुरनंदणम्मि नयरे अहंपि एत्तो गमिस्सामि ॥ २०८ ॥
अतिदुर्लभाऽपि खलु मया संप्राप्ता विधिवशेन यथैषा । अन्यमपि सुन्दरं तथा ! भविष्यति भवितव्यतादिष्टम् ॥ २०३ ॥ भणति ततश्चित्रगतिरेवं एतत्तु निश्चयमतेन । तथापि हु न भवति युक्तैषा पादप्रसारिता ॥ २०४ ॥ ततश्च मया भणितमेवन्तु व्यवस्थिते कार्ये । यत्कर्तव्यं संप्रति तमेव चात्र कथय ॥ २०५ ॥ भणति ततश्चित्रगति पलायनमेव साम्प्रतमुचितम् । निजनगरेऽपि गमनं संप्रति उचितं न भवति इति ॥ २०६ ॥ महती वेला वर्तते आसीनानामस्मिन् स्थाने । ततो मा कुरु इदानीं कालक्षेपम् महाभाग ! ॥२०७ ॥ तथा कथमपि खलु कर्तव्यं शरीरहानी न भवति यथा मित्रं ! । सुरनन्दने नगरेऽहमपि इतो गमिष्यामि ॥ २०८ ॥ १. व्यवस्थिते । २. आसीनानाम् ।
सुरसुन्दरीचरित्रम्
सप्तमः परिच्छेदः
२८९
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
