________________
विज्जाए वरविमाणं विव्वियं ताहिं मज्झ जणए । आरोवियं च सव्वं घरसारं तत्थ पुरिसेहिं ॥ १३१ ॥ एवं च मज्झ पिययम ! धारिणीनामाए साहियं सव्वं । अहमवि तम्मि विमाणे आरूढा परियणेण समं ॥ १३२ ॥ तत्तो य तं विमाणं उप्पइयं खग्गसामलं गयणं । वेगेण य संपत्तं गंगावत्तम्मि नयरम्मि ॥ १३३ ॥
कणगप्पहस्स रन्नो आवासे तत्थ तं समोइन्नं । अह गंधवाहणेणवि उचियपवित्ती कया तस्स ॥ १३४ ॥ एवं गंगावत्ते कइवयदिवसाणि जाव अच्छामि । हियएण चिंतयंती पिययम ! तुह दंसणोवायं ॥ १३५ ॥ अविय । पेच्छिस्सं कइय अहं कइया मह तेण संगमो होही । कइया वीवाहदिणं होही तं कणगमालाए ? ॥ १३६ ॥
विद्यया वरविमानं विकुर्वितं तदा मम जनकेन । आरोपितं च सर्वं गृहसारं तत्र पुरुषैः ॥ १३१ ॥ एवञ्च मम प्रियतम ! धारिणीनाम्ना कथितं सर्वम् । अहमपि तस्मिन् विमानेऽऽरूढा परिजनेन समम् ॥ १३२ ॥ ततश्च तं विमानमुत्पतितं खड्गश्यामलं गगनम् । वेगेन च संप्राप्तं गंगावर्त्ते नगरे ॥ १३३ ॥
कनकप्रभस्य राज्ञ आवासे तत्र तं समवतीर्णम् ।
अथ गंधवाहनेनाप्युचितप्रवृत्तिः कृता तस्य ॥ १३४ ॥
एवं गंगावर्त्ते कतिपयदिवसानि यावदासे ।
हृदयेन चिन्तयन्ती प्रियतम ! तव दर्शनोपायम् ॥ १३५ ॥ अपि च ।
प्रेक्षिष्ये कदाऽहं कदा मम तेन सङ्गमो भविष्यति ।
कदा विवाहदिनं भविष्यति तं कनकमालायाः ॥ १३६ ॥
१. विकुर्वितम् - विकृतम् । २. समवतीर्णम् ।
सुरसुन्दरीचरित्रम्
Jain Education International
सप्तमः परिच्छेदः
For Private & Personal Use Only
२७७
www.jainelibrary.org
