________________
जम्हा पमायमूलं दुक्खं सव्वंपि एत्थ संसारे । चउसुवि गईसु नियमा तेण इमो होइ मोत्तव्वो ॥ ४७ ॥ एसो जम्मनिमित्तं रोगजरामरणदुक्खसयहेऊ । एयवसगा य सत्ता भमंति भवसागरे घोरे ॥ ४८ ॥ मोत्तुण ता पमायं करेह वरउज्जमं जिणिंदस्स । धम्मम्मि तग्गयमणा संसारसमुद्दबोहित्थे ॥ ४९ ॥ परमत्थबंधुभूए इमम्मि धम्मम्मि उज्जमं कुणह । निळूयसव्वपावा पावह तो मोक्खसोक्खाइं ॥ ५० ॥ नाउं कहंतरं सा देवी चंदप्पहा इमं भणइ । भयवं ! कत्थुववन्नो दइओ चंदज्जुणो मज्झ ? ॥ ५१ ॥ मह कित्तियं च आउं इओ चुयाए य कत्थ मह जम्मो ? । दइएण तेण होज नवा दंसणं मज्झ ? ॥ ५२ ॥
यस्मात् प्रमादमूलं दुःखं सर्वमप्यत्र संसारे । चर्तुष्वपि गतिष नियमा तेनायं भवति मोक्तव्यः ॥ ४७ ॥ एष जन्मनिमित्तं रोगजरामरणदुःखशतहेतुः । एतद्वशगाश्च सत्त्वा भ्राम्यन्ति भवसागरे घोरे ॥ ४८ ॥ मुक्त्वा तस्मात् प्रमादं कुरुत वरोद्यमं जिनेन्द्रस्य । धर्मे तद्गतमनाः संसारसमुद्रबोहित्थे ॥ ४९ ॥ परमार्थबन्धुभूतेऽस्मिन् धर्मे उद्यमं कुरुत । निर्धूतसर्वपापा: प्राप्नुत ततो मोक्षसौख्यानि ॥ ५० ॥ ज्ञात्वा कथान्तरं सा देवी चन्द्रप्रभेदं भणति । भगवन् कुत्रोत्पन्नो दयितश्चन्द्रार्जुनो मम ? ॥ ५१ ॥ मम कियच्चायुरितश्चयुतायाश्च कुत्र मम जन्म ? । दयितेन तेन समकं भवेन्नवा दर्शनं मम ? ॥ ५२ ॥
१. बोहित्थो-यानपात्रम् । २. कथाया उपदेशस्यान्तरं विचालरूपं कथान्तरं/प्रस्तावमिति भावः ।
सुरसुन्दरीचरित्रम्
सप्तमः परिच्छेदः
२६३
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
