________________
दट्ठण चुयं देवं देवी चंदप्पहा सुदुक्खत्ता । मुच्छाविरमे करुणं विलविउमेवं समारद्धा ॥ ११ ॥ हा ! नाह ! पाणवल्लह ! मोत्तण ममं गओ कहिं देव ! । तुमए रहिया सामिय ! कं सरणमहं पवज्जामि ? |॥ १२ ॥ खणलवमेत्तंपि तुमं विणा मए नेव नाह ! अच्छंतो । मोत्तूण ममं इण्हिं कत्थ गओ लोयणाणंद ! ॥ १३ ॥ तं चेव मज्झ सरणं तं नाहो जीवियं तुम देव ! । तुमए मुक्का सामिय ! भण इण्हिं कत्थ वच्चामि ? ॥ १४ ॥ हा ! कत्थ गओ वल्लह ! एत्थ अणाहं ममं पमोत्तूणं ।। को मह सरणं इण्हि सामिय ! तुमए पमुक्काए ? ॥ १५ ॥ सो चेव देवलोगो देवसहस्सोवसोहिओ रम्मो । तुह विरहियाए इण्हिं भावइ नरओवमो मज्झ ॥ १६ ॥
दृष्टवा च्युतं देवं देवी चन्द्रप्रभा सुदुःखार्ता । मूर्छाविरमे करुणं विलपितुमेवं समारब्धा ॥ ११ ॥ हा ! नाथ ! हा प्राणवल्लभ ! मुक्त्वा माम् गतः क्व देव ! । त्वया रहिता स्वामिन् ! कं शरणमहं प्रव्रजामि ? ॥ १२ ॥ क्षणलवमात्रमपि त्वां विना मया नैव नाथ ! आस्यमाना । मुक्त्वा मामिदानी क्व गतो लोचनानन्द ! ॥ १३ ॥ त्वमेव मम शरणं त्वं नाथोः जीवितं त्वं देव ! । त्वया मुक्ता स्वामिन् ! भण इदानीं कुत्र व्रजामि ? ॥ १४ ॥ हा क्व गतो वल्लभ ! अत्राऽनाथां माम् प्रमुच्य । को मम शरणमिदानी स्वामिन् । त्वया प्रमुक्त्या ? ॥ १५ ॥ स एव देवलोको देवसहस्त्रोपशोभितो रम्यः । तव विरहिताया इदानीं भासते नरकोपमो मम ॥ १६ ॥ १. भासते ।
सुरसुन्दरीचरित्रम्
सप्तमः परिच्छेदः
२५७
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
