________________
पढमो सग्गो
विसट्ट-कदोट्ट-विसाल-णेत्तो स तुंग-चंगो घण-सामलंगो । उस त्ति बाणस्स कुमारिआए कआ वि दिट्ठो सिविणे णिसाअं ॥१६॥
बाहाहि साहाहि व घेप्पमाणा० थणेहि गुच्छेहि व पीडअंती । लअं व्व सा बाल-रसाल-रुक्खं सिग्धं तमार्लिगइ साणुराअं ॥१७॥
तदो पबुद्धा सहस व्व मुद्धा मणो-पिअं बालमविक्खमाणा । चिरं पसाणा सअणे लुढंती२१ भिसं विसण्णा विलवेइ कण्णा ॥१८॥
कहिं सि हा सुंदर मंद-भग्गं परिच्चअंतो२२ पणआउलं२३ मं । मुहंबुअं तुज्झ मए खणद्धं दिटुं हरिच्चंदउरं व णटुं ॥१९॥
विकसितेन्दीवरविशालनेत्रः स तृङ्गसौन्दर्यो घनश्यामलाङ्गः । उषेति बाणस्य कुमारिकया कदाऽपि दृष्टः स्वप्ने निशायाम् ॥१६॥
बाहाभ्यां शाखाभ्यामिव गृह्णती स्तनाभ्यां गुच्छाभ्यामिव पीडयन्ती । लतेव सा बालरसालवृक्षं शीघ्रं तमालिङ्गत् सानुरागम् ॥१७॥
ततः प्रबुद्धा सहसैव मुग्धा मनः प्रियं बालमवीक्षमाणा । चिरं प्ररुदिता शयने लुठन्ती भृशं विषण्णा व्यलपत् कन्या ॥१८॥
क्वासि हा सुन्दर मन्दभाग्यां परित्यजन् प्रणयाकुलां माम् । मुखाम्बुजं तव मया क्षणार्धं दृष्टं हरिश्चन्द्रपुरमिव नष्टम् ॥१९॥
(२०) धोव्वमाणा. (२३) पणणाअलं.
(२१) लुठंती.
(२२) परित्तअंतो.
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
