________________
१६१
विभक्त्यर्थाः। मिश्राल्लिअसू ॥२।१।२१॥ मिश्रशब्दात् खार्थे शिद्वा लिअ इत्यादेशः स्यात् । शित्वात्पूर्वस्य दीर्घः । मीसालिअं । पक्षे । मीसं । अत्र 'शोलृप्त-' इति दीर्घः ॥
शनैसो ल्डिअं॥२।१।२२ ॥ अस्माल्लिड्डिच्च इअं स्यात् । सणिअं॥ मनाको डअंच वा ॥२।१।२३ ॥ अस्मात् डित् अअं चकारादिकं च वा स्यात् । मण । मणि ॥ रो दीर्घात् ॥२ । १ । २४ ॥ अस्मात् खार्थे रो वा स्यात् । दीहरं । दीहं । दिग्धम् ॥ लो वा विद्युत्पत्रपीतान्धात् ॥ २।१।२६ ॥
एभ्यः स्वार्थे लो वा स्यात् । विजुला । विजू । पत्तलं । पत्तं । पीवैलं । पीअं । अन्धलो । अन्धो ।
इरः शीलाद्यर्थस्य ।। २ । १। २८ ॥
शीलधर्म्यसाध्वर्थे विहितस्य प्रत्ययस्य स्थाने इर ईत्यादेशो भवति । हँसनशीलः । हँसिरो । रोदनशीलः । रोइरो। लज्जाशीलः । लजिरो । जपशीलः । जपिरो । इत्यादि ।।
इति तद्धितादेशाः ॥ अथ शास्त्रोक्ताः कतिचिद्विभक्त्यर्थाः प्रदर्यन्ते ॥ उसो उम् ॥२ । ३।३५॥
१ T. adds before this.-नवैकाद्वा । नव एक इत्येताभ्यां परस्य खार्थे द्विरुक्तो लो वा भवति । णवल्लो एक्को । अत्र दैवादित्वाद्रित्वम् । २ T. adds पक्ष मणा after it; P. has इत्युत्तरं पक्षे मणा after it. ३ पी। पीवलं M. ४ अन्धो । अन्धलो M. ५ °साधुकार्यार्थे T., M. ६ इत्यादेशः स्यात् T. ७ सहनशील: T. ८ सहिरो T.
२१
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
