________________
गणधरसार्धशतकम् ] १०५
संहरइ न जो सत्ते गोरीए अप्पए न नियमगं ।
सो कह तविवरीएण संभुणा सह लहिज्जुवमं ? ॥ १३५ ।। विद्याः
साइसएसु सग्गं गएसु जुगपवरसूरिनियरेसु । सव्वाओ विजाओ भुवणं भमिऊण स्संताओ ॥ १३६ ॥ तह वि न पत्तं पत्तं जुगवं जव्वयणपंकए वासं । करिय परुप्परमच्चंतं पणयओ टुति सुहियाओ ॥ १३७ ॥ अन्नुन्नविरहविहुरोहतत्तगत्ताओ तणुईओ । जायाओ पुण्णवसा वासपयं पि जो पत्तो ।। १३८ ॥ तं लहिय वियसियाओ ताओ तव्वयणसररुहगयाओ।
तुद्वाओ पुट्ठाओ समगं जायाओ जिट्ठाओ ॥ १३९ ॥ अनुपमेयत्वम्
जाया कइणो के के न सुमइणो परमिहोवमं ते वि । पावंति न जेण समं समंतओ सव्वकव्वेण ॥ १४०॥ उवमिज्जंते संतो संतोसमुर्विति जंमि नो सम्म । असमाणगुणो जो होइ कह णु सो पावए उवमं ? ॥ १४१ ॥ जलहिजलमंजलीहिं जो मीणइ नहंगणं पि पएहिं । परिसकइ सो वि न सक्कइ जग्गुणगणं भणिउं ।। १४२ ।।
सहरति न यः सत्त्वान् गौर्या अर्पयति न निजमङ्गम् । स कथं तद्विपरीतेन शम्भुना सह लभेतोपमाम् ? ॥ १३५॥ सातिशयेषु स्वर्ग गतेषु युगप्रवरसूरिनिकरेषु । सर्वा विद्या भुवनं भ्रान्त्वा श्रान्ताः ॥ १३६ ॥ तथापि न प्राप्तं पात्रं युगपद् यद्वदनपङ्कजे वासम् । कृत्वा परस्परमत्यन्तं प्रणयतो भवन्ति सुखिताः ॥ १३७ ॥ अन्योन्यविरहविधुरौघतप्तगात्रास्तन्व्यः । जाताः पुण्यवशाद् वासपदमपि यः प्राप्तः ॥ १३८॥ तं लब्ध्वा विकसितास्तास्तद्वदन-सरोरुहगताः । तुष्टाः पुष्टाः समकं जाता ज्येष्ठाः ॥ १३९ ॥ जाताः कवयः के के न सुमतयः परमिहोपमां तेऽपि । प्राप्नुवन्ति न येन समं समन्ततः सर्वकाव्येन ॥ १४० ॥ उपमीयमाने सन्तः सन्तोषमुपयन्ति यस्मिन् नो सम्यक् । असमानगुणो यो भवति कथं नु स प्राप्नोत्युपमाम् ? ॥ १४१ ॥ जलधिजलमजलिभिर्मीनोति यो नभोऽङ्गणमपि पदैः । परिष्वष्कते सोऽपि न शक्नोति यद्गुणगणं भणितुम् ॥ १४२ ॥ १४
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
