________________
[जिनदत्तसूरिविरचितं
'सुहसीलतेणगहिए भवपल्लिंतेण जगडियमणाहे । जो कुणइ कु वि यत्तं सो वणं कुणई संघस्स ॥ ९७ ॥' तित्थयर-रायाणो आयरिया रक्खिअ व्व तेहिं कया। पासत्थपमुहचोरोवरुद्धघणभव्वसत्थाणं ॥ ९८ ॥ सिद्धपुरपत्थियाणं रक्खडाऽऽयरियवयणउ सेसा। आहिसेय-वायणायरिय-साहुणो रक्खगा तेसिं ॥ ९९ ॥
ता तित्थयराणाए मए वि ते हंति रक्खणिज्जाओ। वीरवृत्तिः
इय मुणिय वीरवित्ति पडिवज्जिय सुगुरुसन्नाहं ॥ १०॥ करिय खमा-फलयं धरिउमक्खयं कयदुरुत्तसररक्खें । तिहुयणसिद्धं तं जं सिद्धंतमसिं समुक्खिविय ॥ १०१ ॥ निव्वाणठाणमणहं सगुणं सद्धम्ममविसमं विहिणा । परलोयसाहगं मुक्खकारगं धरिय विप्फुरियं ॥ १०२ ॥ जेण तओ पासत्थाइतेणसेणा वि हक्किया सम्म । सत्थेहिं महत्थेहिं वियारिऊणं च परिचत्ता ॥ १०३ ॥ आसनसिद्धिया भव्वसत्थिया सिवपहमि संठविया । निव्वुइमुर्विति जह ते पडंति नो भीमभवरण्णे ॥ १०४ ।।
'सुखशीलस्तेनगृहीते भव-पल्लयन्तेन कदर्थितानाथे । यः करोति कोऽपि यत्नं स वर्ण करोति सङ्घस्य ॥ ९७॥' तीर्थकर-राजा आचार्या रक्षका इव तैः कृताः । पार्श्वस्थप्रमुखचौरोपरुद्धघनभव्यसार्थानाम् ॥ ९८ ॥ सिद्धपुरपस्थितानां रक्षार्थमाचार्यववनतः शेषाः । अभिषेक-वाचनाचार्य-साधवो रक्षकास्तेषाम् ।। ९९ ॥ तत् तीर्थकराज्ञया मयाऽपि ते भवन्ति रक्षणीयाः ।। इति ज्ञात्वा वीरवृत्तिं प्रतिपद्य सुगुरुसन्नाहम् ॥ १० ॥ कृत्वा क्षमा-फलकं धृत्वाऽक्षयं कृतदुरुक्तशररक्षम् । त्रिभुवनसिद्धं तद् यत् सिद्धान्तमसिं समुत्क्षिप्य ॥ १.१॥ निर्वाणस्थानमनघं सगुणं सद्धर्ममविषमं विधिना । परलोकेसाधकं मोक्षकारकं धृत्वा विस्फुरितम् ॥ १०२ ॥ येन ततः पार्श्वस्थादिस्तेनसेनाऽपि हक्किता सम्यक् । शा(श)स्त्रैर्महाथैर्विचा(दा)र्य च परित्यक्ता ॥ १०३ ॥ आसन्नसिद्धिका भव्यसार्थाः शिवपथे संस्थापिताः । निवृतिमुपयन्ति यथा ते पतन्ति नो भीमभवारण्ये ।। १.४ ॥
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
