________________
प्रस्तावना
जगतमां भलो दुर्जननो संगम थजो के जेनो विरह थवाथी बहु सुख थाय, सज्जननो समागम मा थजो के जेना विरहथी बहु दुःख थाय !
७. विहिणो वि विचित्तई विलसियई,
कज्जई संभवहिं अचिंतमई । ५.१८ विधातानी लीला विचित्र छे, अणधार्या कार्यो संभवित बने छे. ८. जो जसु चिंतइ पावु परजणह अपावह ।
तं तसु वलिवि पडे कलुसिउ नियपावह ॥ ५. २० जे निर्दोष परजन उपर पाप ढोळवा विचारे छे, तेना पोताना ज उपर पाप पार्छ वळीने पडे छे.
९. लोहह पंजरि पल्लिय कत्थ वि.
सीह जेंव सीयंति समत्य वि । तिह पुरिसा वि हु सत्त समिद्धा,
अच्छहिं दुत्तर-नेह -निबद्धा ॥ ६. ४ लाढाना पांजरामां घालेला सिंह समर्थ होवा छतां सीदाय छे, तेम सत्वशाळी पुरुषो पण दुस्तर स्नेहथी जकडायेला सीदाय छे.
१० जणणी-जणया वि हु आवइए,
कारणु हवइ कम्मह गइए । जणणी-जंघा वि हु वच्छयस्त,
धभत्तु घरइ अंघणे अवस्स ॥ १०. १० कर्मनी गतिथी माता-पिता पण आपत्तिनुं निमित्त बनी जाय छे, गायनी जांघ ज वाछरडाने बंधन माटेना थांभलानु रूप धारण करे छे.
११ आहार-निहा-भय-मेहुणाई, माणुसह वि तिरियाण वि समाई । अब्भहिउ धम्मु पर माणुसाण,
सो जाह नरिथ ते पसु-समाण ॥ ११.६ आहार, निद्रा, भय अने मैथुन तो मनुष्य अने पशु बन्नेमा समान छे. पण माणसमां पधारानो गुण धर्म छे. ए जेनामां न होय ते पशु समान छे.
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
