Page Text
________________
प्रस्तावना
कर्यु छे. ते अमारा राजाने आजे सात दिवस पूरा थतां प्रभाते विद्यासिद्धि थशे. आ रीते तारी प्रियाने कोई आंच नहीं आवी होय.' कुमारने विद्याधरनी कातमा विश्वास बेठो अने तेने आनंद थयो. (८-९)
कुमारे विद्याधरनो आभार मानी प्रियानी शोध माटे जवा माटे रजा मागी, पण विद्याधरे ते काम पोते ज करी आपशे तेम कही तेने रोक्यो. ते ज प्रभाते विद्याधर-स्वामी चक्रसेन ने विद्यासिद्धि मेळवी आकाशमार्गे जतो बन्नेए जोयो. विद्याधर कुमारने साथे लई निवृतिकर नामना मलयशिखरे चाल्यो. (१०-११) ।
त्यां विद्याधरोनी महासभामध्ये बिराजता चक्रसेनने कुमारे जोयो. कुमारना वंदन स्वीकारी, विद्याधर पासेथी सघळी वात जाणी, चक्रसेने कुमारने तेनी प्रियतमा पोते जरूर शोधी आपशे अम आश्वासन आप्यु. एटलामां बे विद्याधरो अजगरथी डरेली अने पतिथी जुदी पडी गयेली तथा पतिना नामर्नु ज स्मरण करती एक स्त्री ने बचाव्याना समाचार लाव्या. (१२-१३)
__ आ जाणी कुमारे ते स्त्री ज विलासवती होवार्नु अनुमान कयुं अने तेणे ते विद्याधरो साथे जईने जोयुं तो ते विलासवती ज हती. कुमारे आम चक्रसेननी मददथी फरी विलासवतीने प्राप्त करी. उत्तमाकृति अने प्रशस्त गुणोथी कुमार विद्याधरोनो सम्राट थशे ए जाणी चक्रसेने तेने अजितबला नामे दुःसाध्य विद्या पण आपी. कुमारने पण नैमित्तिकोनी भविष्यवाणी साची पडती होय तेम लाग्यु. तेणे संपूर्ण साधनविधि साथे विद्या ग्रहण करी. (१४-१५)
सिद्धिक्षेत्र जेवा उत्तम क्षेत्रमा ज विद्यानी साधना करवानी कुमारने इच्छा थई, परंतु उत्तर-साधक (सहायक) कोण बने ए विचारे ते मुंझायो. तेने वसुभूतिनो याद आवी गई. ए ज समये दैवयोगे तापसवेशधारी वसुभूति सनत्कुमारनी शोध करतो करतो त्यां आवी चब्यो. कुमारने जोतां ज ते भेटो पड्यो, कुमार तथा देवीने प्रणाम करी शुभाशीर्वाद उच्चार्या. अवाज परथो वसुभूतिने ओळखी कुमार हर्षविभोर थई गयो. आहारादिक सत्कार करी कुमारे मित्रने पोतानाथी छूटा पड्या बाद शु बन्यु ते कहेवा जणाव्यु. (१६-१७)
वसुभूतिए मांडीने वात कही-"आपणु वहाण डूब्या पछी मने एक पाटियु मळी जतां तेना सहारे हुं पांच दिवसे अहीं मलयप्रदेशना किनारे आवी पड्यो. एक दयाळु तापस मने एक आश्रममा लई गयो. आश्रमना कुलपतिए मारी वात जाणी मने आश्वाशन आप्यु अने संसारनी असारता समजावी, धर्माचरण करवा उपदेश आप्यो. मित्रविरहना दुःखथी अने संसारनी असारता समजावाथी में कुलपति पासे तापसव्रत ग्रहण करवा इच्छा बतावी. तेमणे व्रतोनी कठिनता बतावीने तथा तमारी साथे भविष्यमा थनारा संगमनी आगाही करीने मने व्रत लेतां रोक्यो. तेमणे ज मनोरथपूरण शिखर तरफ तमारा गमननी वात कही. आथी हुं ते शिखर सुधी गयो, त्यां एक विद्याधरे मने तमारी सघळी माहिती आपी, एना आधारे हुँ अत्रे आवी पहोंच्यो.” (१८-२१)
___ वसुभूतिना समागमथी विद्याप्राप्ति माटे वधु उत्साहित थयेल कुमारे छ मास सुधी दृढ मौनव्रत साथे ब्रह्मचर्य- पालन अने वनफळनुं सेवन करी विद्यासाधनानी पूर्वभूमिका बांधी. (२२)
पूर्वभूमिका पूरी करी अंतिम तथा कठिन क्रिया अने विघ्नभय थी भरपुर मुख्य साधनभाग शरू करवा तेणे तैयारी करी. विलासवती स्त्रीसहज भयथी छळे नहीं ते माटे तेने मलयपर्वत
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
| SR No. | 001874 |
| Book Title | Vilasvaikaha |
| Original Sutra Author | Sadharan |
| Author | R M Shah |
| Publisher | L D Indology Ahmedabad |
| Publication Year | 1977 |
| Total Pages | 310 |
| Language | Prakrit, Gujarati |
| Classification | Book_Devnagari, Literature, & Story |
| File Size | 17 MB |