Page Text
________________
प्रस्तावना साथे नाविको द्वारा लवायेल होडीमां बेसी प्रस्थान कर्यु. भगवतीए आशीर्वाद साथे विलासवतीने गद्गद् कंठे विदाय आपी. विलासवतीए दुःख साथे सहुनी विदाय लोधी. (११-१२)
सार्थवाहे बहुमानपूर्वक बन्नेने वहाणमां बेसाड्या. वहाण पवनवेगे उपयु. रात्रिना अंतिम प्रहरे लघुशंका माटे ऊठेला कुमारने, विलासवतीपर आसक्त थयेला सानुदेवे धक्को मारी समुद्रमां फेंकी दीधो. एक पाटियु कुमारना हाथमां आवी जतां पांच दिवसे मुश्केलीथी समुद्र पार करी मलयतीरे पहोंच्यो. (१३)
कुमारे तीरे आवी विचार्यु के 'सार्थवाहने विलासवती पर आसक्ति थवाना कारणे ज मने मारवानी योजना करी. पण ए जाणतो नथी के विलासवती मारा विना पलमात्र पण जीववा ईच्छशे नहि. अने जो विलासवती जीवित न होय तो मारे पण जीवनथी हवे शु काम छे ?' आम आत्महत्यानो विचार करतो ते एक लीमडाना वृक्ष नीचे आवी ऊभो. त्यां नजीकमां ज मान-सरोवर जेवडु मोटुं एक सरोवर (वर्णन) तेणे जोयु, जेना किनारे पोतानी प्रियतमाथी विखूटो पडेल एक कलहंस (वर्णन) ऊभो हतो. तेनी विरहावस्था जोईने समदुःखी कुमारे पण दुःख अनुभव्यु. (१४-१६)
विधातानी आवी लीला जोईने सनत्कुमार प्रेमना परिणामनो असारता विचारतो हतो तेवामां ज कलहंसने तेनी प्रिया मळी गई. ए जोई हंसने हंसी फरी मळी तेम पोताने पण प्रियतमानो फरी समागम शक्य छे एम विचारी कुमारे मरणनो निश्चय फेरव्यो अने विलासवतीने शोधवा पुनः प्रयत्न शरू कर्यो. (१७-१८)
एवामां समुद्रकिनारे चालतां चालतां अ| योजन दूर जतां समुद्रमा तणाता आवता एक पाटिया पर बेभान विलासवतीने कुमारे जोई. तेणे उपचार करो तेने भानमा आणी. भानमा आवतां ज ते कुमारने जोई रोवा लागी. कुमारे आश्वासन आपी शांत पाडी, तेनी वीतककथा पूछी. विलासवतीए जवाबमां कह्यु-“वहाणमांथी पडी गया पछी, प्रभाते वहाण एनो मार्ग चूकी गयु अने समुद्रमां छुपायेल कोई खडक साथे अथडाईने लूटी गयु. हुं पण समुद्रमां डूबवा लागी, पण पाटियु हाथमां आवी जतां आ रोते बचीने अहीं सुधी घसाई आवी.” सार्थवाहनी दुष्टताना आवा करुण परिणाम विशे सांभळीने कुमारने कर्मना अबाधित नियमनी प्रतीति थई. (१९-२०)
पछी विलासवतीए कुमारनो वृत्तांत पूछयो. पारकाना दोष प्रगट न करवा जोईए एम विचारी कुमारे पोते प्रमादवश पडी गयानु अने फलक मळी जतां बची गयानु कह्यु. चालतां चालतां रस्तामा विलासवतीने खूब तरस लागी. ते चालवा पण असमर्थ बनी गई. आथी तेने एक वटवृक्षनीचे पांदडानी पथारीमां सुवडावो, रक्षणार्थे नयनमोहन पट ओढाडी कुमार थोडे दर आवेला सरोवरेथी पाणी लाववा गयो. नलिनीदलना पडियामां पाणी लई ते पाछो फर्यो, पाणी पीवा माटे विलासवतीने कहेवा छतां तेने कोई जवाब न मळ्यो. फरी फरी बोलाववा छतां तेने कोई जवाब न मळतां कुमारे पथारीमां तपास करो तो ते खाली हती. विलासवतीना गुम थवाथी गभराटमां कुमारना हाथमांनो पडियो पडी गयो. व्याकुळ बनी ते चोतरफ विलासवतीने शोधतो घूमवा लाग्यो. एटलामां एनी नजरे अजगरना चालवाथी पडेल चीलो पड्या. ते चीले चीले चाल्यो तो नजीकनी बनराजिमां एक भयंकर अजगर जोयो, जेना मोंमां नयन
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
| SR No. | 001874 |
| Book Title | Vilasvaikaha |
| Original Sutra Author | Sadharan |
| Author | R M Shah |
| Publisher | L D Indology Ahmedabad |
| Publication Year | 1977 |
| Total Pages | 310 |
| Language | Prakrit, Gujarati |
| Classification | Book_Devnagari, Literature, & Story |
| File Size | 17 MB |