Padmapuran Part 2

SR No.: 001823
Original Sutra Author: Dravishenacharya
Author: Pannalal Jain
Publisher: Bharatiya Gyanpith
Publication Year: 1999
Total Pages: 480
Language: Hindi, Sanskrit
Classification: Book_Devnagari, Mythology, & Story
File Size: 12 MB

Page 139

त्रयस्त्रशत्तमं पर्व
१२१
ततश्च विनयी गत्वा स्तुत्वा तौ भ्रातरौ क्रमात् । अपृच्छद् वपुरारोग्यं सीतां च विधिकोविदः ॥ २८६॥ भद्र ते कुशलेनाद्य कुशलं नः समन्ततः । इति तं राघवोऽवोचन्नितान्तं मधुरध्वनिः ॥ २८७ ॥ सङ्कथेयं तयोर्यावद् वर्तते शुमलीलयोः । चारुवेषोऽथ सैन्येन विद्युदङ्गः समागतः ॥२८८॥ स तयोः प्रणतिं कृत्वा स्तुत्वा च क्रमपण्डितः । समीपे वज्रकर्णस्य संनिविष्टः प्रतापवान् ॥२८९॥ विद्युदङ्गः सुधी सोऽयं वज्रकर्णसुहृत्वरः । इति शब्दः समुत्तस्थौ तदा सदसि मांसलः ॥२९०॥ पुनश्च राघवोऽवोचत् कृत्वा स्मितसितं मुखम् । वज्रकर्ण ! समीचीना तव दृष्टिरियं परा ॥ २९१ ॥ कुमतैस्तव धीरेषा मनागपि न कम्पिता । उत्पातवातसंघातैः मन्दरस्येव चूलिका ॥ २९२ ॥ ममापि सहसा दृष्ट्वा न ते मूर्धायमानतः । अहो परमिदं चारु तव शान्तं विचेष्टितम् ॥२९३॥ अथवा शुद्धतत्वस्य किमु पुंसोऽस्ति दुस्तरम् । धर्मानुरागचित्तस्य सम्यग्दृष्टेर्विशेषतः ॥ २९४॥ प्रणम्य त्रिजगद्वन्धं जिनेन्द्रं परमं शिवम् । तुङ्गेन शिरसा तेन कथमन्यः प्रणम्यते ॥ २९५॥ मकरन्दरसास्वादलेब्धवर्णो मधुव्रतः । रासभस्य पदं पुच्छे प्रमत्तोऽपि करोति किम् ॥ २९६ ॥ बुद्धिमानसि धन्योऽसि दुधास्यासन्नभव्यताम् । चन्द्रादपि सिता कीर्तिस्तव भ्राम्यति विष्टपे ॥ २९७ ॥ विद्युदङ्गोऽप्ययं मित्रं परं ते विदितं मया । मन्योऽयमपि यः सेवां तव कर्तुं समुद्यतः ॥ २९८ ॥ सद्भूतगुणकीर्तेरथ लज्जामुपागतः । किंचिन्नताननोऽवोचच्छुनाशीरायुर्धश्रवाः ॥ २९९ ॥ अन्नावसीदतो देव प्राप्तस्य व्यसनं महत् । सञ्जातोऽसि महाभाग त्वं मे परमबान्धवः ॥३००॥
3
जोड़ तक लगा जिनालयकी तीन प्रदक्षिणाएँ दीं फिर भक्तिसे रोमांचित हो चन्द्रप्रभ भगवान्नमस्कार किया || २८५ ॥ तत्पश्चात् विधि-विधान के जानकार वज्रकर्णने विनयपूर्वक जाकर राम-लक्ष्मण दोनों भाइयोंकी क्रमसे स्तुति की और सीतासे शरीर-सम्बन्धी आरोग्य पूछा ॥ २८६॥ तदनन्तर रामने अत्यन्त मधुर ध्वनिमें उससे कहा कि हे भद्र ! आज तो तेरी कुशलसे ही हम सबको कुशल है ॥२८७॥। इस प्रकार शुभलीलाके धारक राम और वज्रकर्णके बीच जबतक यह वार्तालाप चलता है तबतक सुन्दर वेषका धारक विद्युदंग सेनाके साथ वहाँ आ पहुँचा ||२८८ || क्रमके जानने में पण्डित प्रतापी विद्युदंग राम-लक्ष्मणको प्रणाम कर वज्रकणके पास आ बैठा ॥ २८९ ॥ उसी समय सभा में यह जोरदार शब्द गूँजने लगा कि यह बुद्धिमान् विद्युदंग वज्रकणंका परम मित्र है ||२९०|| तदनन्तर रामने मन्द हास्यसे मुखको धवल कर वज्रकर्णंसे कहा कि हे वज्रकणं ! तेरी यह दृष्टि अत्यन्त श्रेष्ठ है || २२१|| जिस प्रकार मेरुपर्वतकी चूलिका, प्रलयकालको वायुके आघात से कम्पित नहीं होती, उसी प्रकार तेरी यह बुद्धि मिथ्या मतोंसे रंचमात्र भी कम्पित नहीं हुई ॥ २९२ ॥ मुझे देखकर भी तेरा यह मस्तक नम्रीभूत नहीं हुआ सो तेरी यह चेष्टा अत्यन्त मनोहर तथा शान्त है || २९३ ॥ अथवा शुद्ध तत्त्वके जानकार पुरुषको क्या कठिन है ? खासकर धर्मानुरागी सम्यग्दृष्टिके मनुष्यको ||२९४ || जिस उन्नत शिरसे तीन लोकके द्वारा वन्दनीय परम कल्याणस्वरूप जिनेन्द्रभगवान्को नमस्कार किया जाता है उसी शिरसे दूसरे लोगों को कैसे प्रणाम किया जाये ? ॥ २९५॥ मकरन्द रसके आस्वादनमें निपुण भौंरा उन्मत्त होनेपर भी क्या गधेकी पूँछपर अपना स्थान
माता है ? || २९६ || तुम बुद्धिमान् हो, धन्य हो, निकट भव्यपना धारण कर रहे हो और चन्द्रमासे भी अधिक धवल तुम्हारी कीर्ति संसारमें भ्रमण कर रही है ||२९७|| मुझे मालूम है कि यह विद्युदंग भी तुम्हारा मित्र है । सो यह भी भव्य है जो कि तुम्हारी सेवा करनेके लिए उद्यत रहता है || २९८||
अथानन्तर यथार्थं गुणोंके कथनसे जो लज्जाको प्राप्त था तथा जिसका मुख कुछ नीचेकी ओर झुक रहा था ऐसा वज्रकणं बोला कि हे देव ! यद्यपि आपको यहाँ रहते बहुत कष्ट हुआ है १. सुमेरो । २. निपुणः । ३. भ्रमरः । ४. वज्रकर्णः । ५. में त्वं म. ।
२-१६

Translation AI Generated

## Chapter Thirty-Three

**121**

Then, the virtuous one, approaching, praised the two brothers in turn. He inquired about Sita's health, being a knower of the Dharma. **286**

"May you be well, and we are well in all respects," said Rama, with a very sweet voice. **287**

While this conversation continued between them, the charmingly dressed Vidyunanga, with his army, arrived like lightning. **288**

He bowed to them, praised them, being a wise man in the order. He sat near the valiant Vajrakarn. **289**

"This wise Vidyunanga is a close friend of Vajrakarn," a loud voice arose in the assembly. **290**

Then Rama, with a smile on his face, said, "O Vajrakarn! Your vision is truly excellent. **291**

Your intellect is not shaken even by false doctrines, like the peak of Mount Meru by the winds of destruction. **292**

Even seeing me, your head did not bow. Oh, how beautiful and peaceful is your conduct! **293**

Or, what is difficult for a man who knows the pure truth? Especially for a man of righteous vision, devoted to Dharma. **294**

With what head can one bow to others, having bowed to the Jina, the supreme Lord, the binder of the three worlds, with a raised head? **295**

A bee, intoxicated by the taste of nectar, even in its madness, does not place itself on the tail of a donkey. **296**

You are wise, blessed, and close to attaining liberation. Your fame, whiter than the moon, wanders throughout the world. **297**

I know that this Vidyunanga is also your close friend. This one too is worthy, who is eager to serve you. **298**

Then, ashamed by the praise of his good qualities, and with his head slightly bowed, Vajrakarn said, "O Lord! Though you have suffered greatly while staying here..." **299**

"You are born a great soul, my dearest friend." **300**