________________
જેમાં એક અદના સેવક તરીકે, આ પક્તિના લખનારનું પણ સ્થાન હતું.
સમૅલન ચેાત્રીસેક દિવસ ચાલ્યું. એની કાયૅવાહી અનેકરગી હતી. જૈનસમાજનું હાર્દ એ વખતે જેવું ખુલ્યું તેવું ભાગ્યે જ બીજા કોઇ પ્રસ ંગે ખુલ્લુ થયું હશે. આવા પ્રસ`ગની પ્રત્યેક બટના લિપિમાં જળવાઇ રહે, તે તિહાસની દૃષ્ટિએ અતિ જરૂરનું હતું. અને તેથી આશા રાખવામાં આવતી હતી કે સંમેલનની બધી કાર્યવાહીની ખાસ નોંધ રાખવામાં આવશે. પરંતુ કાઇ અકળ કારણે તેવી વ્યવસ્થા કરવામાં આવી નહિ. તેમન્ટ આટલેથી સંતેષ ન માનતાં તેના કાઇ પણ સમાચારે। વમાનપત્રામાં પણ ન ચઢવા દેવાની નીતિને કેટલાકા તરફથી આગ્રહ કરવામાં આવ્યે; પરન્તુ ભૂલવું જોઇતું નથી કે જે પ્રશ્નમાં સકળ સમાજ રસ લઇ રહ્યો હાય તેના સમાચાર ગુપ્ત રાખવા જેમ શકય નથી, તેમ હિતાવહુ પણ નથી જ.
લોકલાગણીની ઇંતેજારી આ સ'મેલન તરફ ખૂબ હતી, અને તે કારણે આ નીતિ સામે સમયજ્ઞ સાધુઓને અને બીજાઓને પણ અસ તાષ હતા, આલાકલાગણીને સ ંતેાષવાનું ને તેમની ઇંતેજારીને પૂરી કરવાનું કામ આ ગ્રંથના સૌંપાદક અને લેખક ભાઇ ધીરજલાલને એક પત્રકાર તરીકે પોતાની પવિત્ર કરજ જેવુ લાગ્યું. તેમણે પોતાના સાપ્તાહિક પત્ર “જૈન જ્યેાતિ”ને દૈનિક બનાવી, લેાકેાને સમાચારાથી પૂર્ણ વાકેફ્ કરવા કમર કસી. જૈન સમાજના કાષ્ઠ સાપ્તાહિકે દૈનિક વધારાએ કાઢયા હાય તા તે આ પહેલા જ પ્રસંગ હતો. તેમના વધારાઓ રસપૂર્વીક જનતામાં વહેંચાવા લાગ્યા અને રૂઢિચુસ્તામાં જબરા ખળભળાટ મચ્યા.
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
