________________
१२२
वज्जालग्ग
३५८. मा पुत्ति कुणसु माणं दइओ हिययम्मि निठुरसहावो ।
कंदलिसरिसं पेम्म ढसत्ति तु, न संघडइ ॥ ९ ॥ मा पुत्रि, कुरु मानं दयितो हृदये निष्ठुरस्वभावः ।
कन्दलीसदृशं प्रेम झटिति त्रुटितं न संघटते ।। ३५९. दढणेहणालपरिसंठियस्स सब्भावदलसुयंधस्स ।
पेम्मुप्पलस्स माए माणतुसारो च्चिय विणासो ॥ १० ॥ दृढस्नेहनालपरिसंस्थितस्य सद्भावदलसुगन्धस्य ।
प्रेमोत्पलस्य मातर्मानतुषार एव विनाशः ॥ ३६०. मुय माणं माण पियं पियसरयं जाव वच्चए सरयं ।
सरए सरयं सुरयं च पुत्ति को पावइ अउण्णो ॥ ११ ॥ मुञ्च मानं मानय प्रियं प्रियसरका यावबजति शरद् ।
शरदि सरकं सुरतं च पुत्रि कः प्राप्नोत्यपुण्यः ॥ ३६१. तुंगो थिरो विसालो जो रइओ मणपव्वओ तीए।
सो दइयदिट्ठिवज्जासणिस्स घायं चिय न पत्तो ॥ १२ ॥ तुङ्ग स्थिरो विशालो यो रचितो मानपर्वतस्तया ।
स दयितदृष्टिवज्राशनेर्घातमेव न प्राप्तः ॥ ३६२, पायवडिओ न गणिओ पियं भणंतो वि विप्पियं भणिओ।
वच्चंतो न निरुद्धो भण कस्स कए कओ माणो ।। १३ ॥ पादपतितो न गणितः प्रियं भणन्नापि विप्रियं भणितः।
व्रजन्न निरुद्धो भण कस्य कृते कृतो मानः । ३६३. माणं हु तम्मि किजइ जो जाणइ विरहवेयणादुक्खं ।
अणरसियणिविव्वसेसे कि कीरइ पत्थरे माणो ॥ १४ ॥ मानः खलु तस्मिन् क्रियते यो जानाति विरहवेदनादुःखम् । अरसिकनिर्विशेषे किं क्रियते प्रस्तरे मानः ।।
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
