________________
११६
वज्जालग्ग
३४०. दूरं गए वि कयविप्पिए वि अन्नत्थ बद्धराए वि ।
जत्थ मणं न नियत्तइ तं पेम्म परिचओ सेसो ॥१२॥ दूरं गतेऽपि कृतविप्रियेऽप्यन्यत्र बद्धरागेऽपि ।
यत्र मनो न निवर्तते तत्प्रेम परिचयः शेषः ॥ ३४१. सो सुवइ सुहं सो दुक्खवजिओ सो सुहाण सयखाणी।
बाए मणेण काएण जस्स न हु वल्लहो को वि ।।१३।। स स्वपिति सुखं स दुःखजितः स सुखानां शतखनिः।
वाचि मनसा कायेन यस्य न खलु वल्लभः कोऽपि ॥ ३४२. उल्लवउ को वि महिमंडलम्मि जो तेण नत्थि संणडिओ।
खरपवणचाडुचालिरदवग्गिसरिसेण पेम्मेण ।। १४ ॥ उल्लपतु कोऽपि महीमण्डले यस्तेन नास्ति संनटितः ।
खरपवनचाटुचलनशीलदवाग्निसदृशेन प्रेम्णा ।। ३४३. सो को वि न दीसइ सामलंगि एयम्मि दड्ढहयलोए।
जस्स समप्पिवि हिययं सुहेण दियहा गमिज्जंति ।।१५।। स कोऽपि न दृश्यते श्यामलाङ्गयेतस्मिन् दग्धहतलोके ।
यस्य समर्प्य हृदयं सुखेन दिवसा गम्यन्ते ॥ ३४४. अव्वो तहिं तहिं चिय गयणं भमिऊण वीसमंतेण ।
बोहित्थवायसेण व हसाविया दड्ढपेम्मेण ॥ १६ ।। अहो तत्र तत्रैव गगनं भ्रान्त्वा विश्राम्यता।
यानपात्रवायसेनेव हासिता दग्धप्रेम्णा ।। ३४५. जाए माणप्पसरे फिट्ट नेहे गयम्मि सब्भावे ।
अब्भत्थणाइ पेम्मं कीरंतं केरिसं होइ ॥ १७ ॥ याते मानप्रसरे भ्रष्टे स्नेहे गते सद्भावे । अभ्यर्थनया प्रेम क्रियमाणं कीदृशं भवति ॥
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
