________________
प्रासाद-लक्षणम् ।
भा०टी०-नीचेनी भूमिमां जे जे दोषो कह्या छे तेज ऊर्ध्व भूमिमां (मेडी उपर ) पण कहेवा. पण जो ऊर्श्वभूमिमां दोष न होय तो नीचेना दोषो पण हलका पडी जाय छे.
(३) आयाद्यग-विचारआय-व्ययांशका ऋक्ष, तारा-चन्द्रबलं गृहे । जीवितं मरणं ज्ञेयं, वास्तु-विज्ञान-पूर्वकम् ।।८८॥ नगरे वा पुरे ग्रामे, इण्डमानं विधीयते । 'वास्तुदण्ड' इति प्रोक्त-"चतुर्भिर्हस्तसंख्यया ||८९॥ दस्रहस्तं च यत् क्षेत्र,-मगुलैच फलप्रदम् । वस्वंगुले च क्षेत्रे तु, पादैर्वा प्रति शोधयेत् ॥९॥ तत् क्षेत्रं च यथाकारं, यवैरेव विशोधयेत् । शतहस्तमिते क्षेत्रे, तद्ग्रहस्तसंख्यया ॥९१।। क्षेत्रालाभे च तत्रैव, गृहं स्यात्तदिहाङ्गुलम् । अङ्गुलमात्रक्षेत्रे च, अङ्गुलैस्तदलाभतः ॥९२।। पादैर्वापि यवैर्वापि, गृहक्षेत्रानुसारतः।
भा०टी०-आय, व्यय, अंशक, नक्षत्र, तारा अने चन्द्रबल, आटली बारतो घरमा जोवी अने वास्तुनुं विशेष ज्ञान प्राप्त करीने तेना जीवन अने मरण काल (विनाश)नो पण पत्तो लगाडी लेवो. नगर, पुर अने ग्रामनुं माप दण्डवडे करवू. आ दण्ड ते वास्तुदण्ड कहेवाय छे अने हाथसंख्याए ए ४ हाथनो कह्यो छे.
बे हस्तमित क्षेत्रनुं क्षेत्रफल आंगलोवडे काढीने आयादिनो निर्णय करवो. जे क्षेत्र आठ आंगलनु ज होय तेनुं क्षेत्रफल पाव
आंगुलो वडे काढवु अथवा तेवा लघुक्षेत्रने यवोबडे मापीने क्षेत्रफलादि काढवू.
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
