________________
पञ्चवस्तुके प्रव्रज्याविधानद्वारम्]
[३७
સ્વપક્ષની પુષ્ટિ કરે છે–
કામ પ્રાયઃ તેનું સેવન કરવાથી વધે છે. આ ભવમાં થયેલો તેનો (કામસેવનનો) અભ્યાસ અશુભ પ્રવૃત્તિનું કારણ છે. બાલ્યવયમાં દીક્ષિત થયેલાઓને તેનો આ ભવમાં અભ્યાસ થયો હતો નથી. જો કે અન્યભવમાં તેનો અભ્યાસ થયો હોય છે. તો પણ તે થોડો દૂર છે = વચ્ચે અમુક કાળનું અંતર પડે છે. આથી વિષયસંગનો અનુભવ કરનારાઓથી વિષયસંગના અનુભવથી રહિત पास ही भाटे अघि योग्य छे. [१६] परोपन्यस्तमुपपत्त्यन्तरमुच्चार्य परिहरन्नाह
धम्मत्थकाममोक्खा, जमुत्तमिच्चाइ तुच्छमेअं तु । ___ संसारकारणं जं, पयईए अत्थकामाओ ॥ ६७ ॥ वृत्तिः- 'धर्मार्थकाममोक्षा यदुक्तमित्यादि' पूर्वपक्षवादिना 'तुच्छमेतदपि', असारमित्यर्थः, कुत इत्याह-'संसारकारणंयत्' यस्मात् प्रकृत्या'-स्वभावेन अर्थकामौ', ताभ्यां बन्धात्। इति गाथार्थः ॥६७ ।।
હવે વાદીએ રજુ કરેલી બીજી યુક્તિને કહીને તેનું ખંડન કરે છે–
(४) पूर्वे (५५भी थामi) "धर्म, अर्थ, म भने भोक्ष मेम या पुरुषार्थो छ” त्यहि જે કહ્યું તે પણ અસાર=તત્ત્વરહિત છે. કારણ કે અર્થ અને કામથી કર્મબંધ થતો હોવાથી તે બે स्वमाथी ४ संसारगें ॥२९॥ छे. [१७] ततः किमिति चेदुच्यते
असुहो अ महापावो, संसारो तप्परिक्खयणिमित्तं ।
बुद्धिमया पुरिसेणं, सुद्धो धम्मो अ कायव्वो ॥ ६८ ॥ वृत्तिः- 'अशुभश्च महापापः संसारस्तत्परिक्षयनिमित्तं' संसारपरिक्षयनिमित्तं 'बुद्धिमता पुरुषेण शुद्धो धर्मस्तु कर्त्तव्यः', शुद्ध एव चारित्रधर्मः स्वप्रक्रियया, अप्रवृत्तिरूपस्तु तन्त्रान्तरानुसारेण । इति गाथार्थः ॥ ६८ ॥
अन्नं च जीविअं जं, विज्जुलयाडोवचंचलमसारं ।
पिअजणसंबंधोऽवि अ, सया तओ धम्ममाराहे ॥ ६९ ॥ वृत्तिः- 'अन्यच्च जीवितं यत्'-यस्माद् ‘विद्युल्लताटोपचञ्चलं' स्थितितः 'असारं' स्वरूपतः, 'प्रियजनसम्बन्धोऽपि च' एवम्भूत एव, यतश्चैवं 'सदा ततो धर्ममाराधयेत्'-धर्मा कुर्यात् । इति गाथार्थः ॥ ६९ ॥ किञ्च
मोक्खोऽवि तत्फलं चिअ, नेओ परमत्थओ तयत्थंपि । धम्मो च्चिअकायव्वो, जिणभणिओ अप्पमत्तेणं ॥७० ।।
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org