________________
२१२ ]
આચરણાકલ્પની પ્રવૃત્તિ કેમ છે એ કહે છે—
ધૃતિ (માનસિક બળ), સંઘયણ (શારીરિક બળ) વગેરેની હાનિ અને શાસ્ત્રોક્ત મર્યાદાની આચારોની હાનિ જાણીને ગીતાર્થો શૈક્ષક અને અગીતાર્થોને વિપરિણામ ન થાય એ માટે વર્તમાનકાલીન સાધુઓને યોગ્ય હોય એવી આચરણા રૂપ કલ્પની સ્થાપના કરે ‘છે. [૪૭૫]
अहवा
[ स्वोपज्ञवृत्ति-गुर्जरभाषाभावानुवाद
असढेण समाइण्णं, जं कत्थइ केणई असावज्जं । न निवारिअमण्णेहि अ, बहुमणुमयमेअमाइण्णं ॥ ४७६ ॥
वृत्ति:- 'अशठेन समाचरितं 'यत्' किञ्चिद् 'क्वचित्' द्रव्यादौ 'केनचित् ' प्रमाणस्थेन 'असावद्यं' प्रकृत्या 'न निवारितम् अन्यैश्च' गीतार्थैश्चारुत्वादेव, इत्थं 'बह्वनुमतमेतदाचरितमि 'ति गाथार्थः ॥ ४७६ ॥
(आयरशानुं लक्ष हे छे -)
અશઠ (= રાગ દ્વેષથી રહિત) એવા પ્રામાણિક કોઈ ગીતાર્થે કોઈ તેવા પુષ્ટ કારણે સ્વભાવથી અસાવદ્ય (પાપથી રહિત) એવું જે કંઈ આચરણ કર્યું હોય અને યોગ્ય હોવાથી જ તેનો અન્ય ગીતાર્થોએ નિષેધ ન કર્યો હોય તે આચરણા કહેવાય. આમ આ આચરણા ઘણાઓને સંમત હોય. [૪૭૬]
अमुमेवार्थं विशेषेणाह
१. . . . ४४८८ वगेरे.
=
विअडणपच्चक्खाणे, सुए अ रयणाहिआवि उ करिंति । मज्झिल्लेण करेंती, सो चेव य तेसि पकरेइ ॥ ४७७ ॥
वृत्ति:- 'विकटनप्रत्याख्यानयो 'रित्यत्र विकटनम् - आलोचनं प्रत्याख्यानं प्रतीतं, 'श्रुते च' उद्दिश्यमानादौ 'रत्नाधिका अपि तु' ज्येष्ठार्या अपि 'कुर्वन्ति', वन्दनमिति प्रक्रमात् गम्यते, 'मध्यम' इति क्षमण इत्यर्थः, 'न कुर्वन्ति', अपि तु 'स एवा 'चार्य स्तेषां' रत्नाधिकानां 'करोति' वन्दनमिति गाथार्थः ॥ ४७७ ॥
આ જ અર્થને વિશેષથી કહે છે—
આલોચના કરવી હોય, પચ્ચક્ખાણ લેવું હોય, શ્રુત ભણવું હોય, ત્યારે રત્નાધિક પણ સાધુઓ દીક્ષાપર્યાયથી નાના પણ આચાર્યને વંદન કરે, પણ આવશ્યકમાં (પ્રતિક્રમણમાં) મધ્યમ ખામણામાં (અભુદ્ઘિઓ ખામવામાં) રત્નાધિકો દીક્ષાપર્યાયથી નાના આચાર્યને વંદન કરતા નથી, કિંતુ આચાર્ય ४ रत्नाधिोने वंधन १२ छे. [४७७]
खामित्तु तओ एवं करिति सव्वेऽवि नवरमणवज्जं । रेसम्म दुरालोइअ, दुप्पडिकंतस्स उस्सग्गं ॥ ४७८ ॥
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org