________________
२०६ ]
[स्वोपज्ञवृत्ति-गुर्जरभाषाभावानुवादयुते
तत: किमित्याह
किइकम्मं वंदणगं, परेण विणएण तो पउंजंति ।
सव्वप्पगारसुद्धं, जह भणि वीअरागेहिं ॥ ४५६ ॥ वृत्तिः- 'कृतिकर्म वन्दनं परेण विनयेन 'ततः' तदनन्तरं प्रयुञ्जते', कथमित्याह'सर्वप्रकारशुद्धं' उपाधिशुद्धमित्यर्थः, 'यथा भणितं वीतरागैः' अर्हद्भिरिति गाथार्थः ॥ ४५६ ॥
હવે આ ગાથાનો વિસ્તારથી અર્થ તો ગ્રંથકાર સ્વયં કહે છે
દેવસિક અતિચારચિંતનનો કાયોત્સર્ગ પૂર્ણ થતાં “નમો અરિહંતાણં' એ પદો બોલીને કાયોત્સર્ગને પારે. પછી ઉપયોગપૂર્વક “લોગસ્સસૂત્ર બોલે. પછી સર્વ સાધુઓ પગના સંડાશાનું પડિલેહણ-પ્રમાર્જન કરવાપૂર્વક બેસીને ઉપયોગપૂર્વક મુહપત્તિનું પડિલેહણ અને કાયાનું પ્રમાર્જન કરે. પછી અત્યંત વિનયથી ગુરુને “અરિહંતોએ જે પ્રમાણે કહ્યું છે તે પ્રમાણે” સર્વ વિશેષણોથી शुद्ध (= सर्व होषोथी २हित) वहन = aiel मापे. [४५४-४५५-४५६] प्रसङ्गतो वन्दनस्थानान्याह
आलोयण वागरणस्स पुच्छणे पूअणंमि सज्झाए ।
अवराहे अ गुरूणं, विणओमूलं च वंदणयं ॥ ४५७ ॥ वृत्तिः- 'आलोचनायां' तथा 'व्याकरणस्य प्रश्ने' तथा 'पूजायां' तथा 'स्वाध्याये' तथाऽपराधे च' क्वचिद् 'गुरोविनयमूलं तु वन्दनमिति गाथार्थः ॥ ४५७ ॥
म प्रसंगथी हनन स्थानो (= वहन ४२वानi surya) छ
આલોચના (= આલોચના લેવી હોય), ઉત્તર (= પ્રશ્નનો ઉત્તર મેળવવો હોય, અર્થાત્ કંઈ पूछj डोय), पू (= गुरुनी पू० ४२वी सोय), स्वाध्याय (= १२ पासे माjeोय), अ५२।५ (= અપરાધની ક્ષમાયાચના કરવી હોય)- આ કારણોથી વંદન કરવું. ગુરુવંદન વિનયનું મૂલ છે. [४५७]
वंदित्तु तओ पच्छा, अद्धावणया जहक्कमेणं तु ।
उभयकरधरियलिंगो, ते आलोअंति उवउत्ता ॥ ४५८ ॥ वृत्तिः- 'वन्दित्वा ततः पश्चाद‘वनता:' सन्तो 'यथाक्रमेणैव उभयकरधृतलिङ्गा' इति, लिङ्ग-रजोहरणं, 'ते' साधवः 'आलोचयन्ति उपयुक्ता' इति गाथार्थः ॥ ४५८ ॥ किं तदित्याह
परिचिंतिएऽइआरे, सुहमेऽवि भवण्णवाउ उव्विग्गा ॥ अह अप्पसुद्धिहेउं, विसुद्धभावा जओ भणियं ॥ ४५९ ॥
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
