________________
दरेकना बधा दिवसो सरखा नथी जता. धनद शेठ निर्धन थई गया. तेओ विचारे छे, " कुटुबमां धन वगर रहे योग्य नहि.” तेथी तेओ संघपुरनी पासेना गाममा रहेवा चाल्या गया. चारेय पुत्रो शद्देरमां धन कमाय अने अवारनवार पिता पासे आवी थोडुघणु आपे जेथी तेमनु गुजरान चाले. पत्नी पारकानु काम-खांडवा दळवानु-करे. आम दिवसा पसार थाय.
ओक वार शेठ पुत्रनी माथे संघपुर गया. शेठे मंदिर बंधाव्यु हतु त्यां तेओ गया, चैत्यवंदन कयु', भावना भावी. माळी) जूना स्नेहथी फूल आप्यां. आम धर्मनी क्रिया लाजशरमी करी. पछी उपाश्रयतां गुरु महाराजने वंदन करबा गया. त्यां बेसीने पूछा, "हु संपत्तिवाको हतो ते निर्धन शाथी थई गयो ? ” गुरुओ पूर्वभवनो वृत्तांत जणाव्यो.
“ रत्नपुर शहेरमां रत्नशेठ अने रत्नावती दंपतीने तुं धन नामनो पुत्र हतो. तु आठ वर्षनो थयो त्यारे परणावी दीधो. अक वार ज्यारे तुं जमवा बेठो हतो त्यारे भाणामां वधारे दूधपाक नखाई गयेलो. ते सांभळेलु के यति मेघसमान छे, आप्यु होय अना करतां सागणु थाय. तेथी तारे आंगणे मूर्ख तपस्वी ऊभो हतो तेने तें दूधपाक वहोराव्यो. परंतु जेन दारूना घडामां नांखेलु दूध पण नकामुं तेभ कुपात्रमा आपेलु नका, जाय. वरसादनुपाणी छीपमां पडे तो मोती थाय ने सापना मोडामां पडे तो झेर थाय. आम तने संकल्पविकल्प थया ने कुपात्रे दान आप्यु तेथी तुं निर्धन थई गयो.
लेक वार काळी चौदसे ते मंत्रनी साधना करी. मंत्र सिद्ध थयो ने साक्षात् यक्ष आव्यो. यक्षे कहयु, “ तुं जे मांगीश ते मळशे" तें कह', ' में जे भगवाननी पूजा चोमासामा करी छे तेनु' फळ आप." यक्ष कहयु', "हुँ से फळ केवी रीते आपुं ? जे सर्वज्ञ होय ते ज आपे." से रात्रे तने स्वप्न आव्यु, स्वप्नमां कोईके कहा, ' चार रत्नो मूक्यां छे ते तु लई जजे." आ प्रमाणे सवारे रत्नो मल्यां.
पुत्रोझे पूछ्यु, “ पैसा क्याथी लाव्या ? कोणे खुश थईने आप्या ?'" सर्व हकीकत जणावी. पैसो आव्यो अटले छोकराओ पितृभक्त थया, मिथ्याष्टिवाळा हता ते जिनभक्तिवाळा थया. धनद शेठे ते पछी जिनमंदिर बंधाव्यु.
दृष्टांतकथा-२ :
कनकरथ रुखनणीना मेढे सांभळे छे के ऋषिदत्ता उपर अगे ज आळ चाढाव्यु हतु ने मारी नंखावी. जे खूब ज कोपायमान थाय छे. पोताने हवे जीवीने शुं काम ? ओम विचारी चिता तैयार करावे छे. सुंदरपाणि राजा तेम ज घरना अन्य माणसोथी बायो अटकतो नथी त्यारे तापस ऋषिदत्ता अने वीनवे छे के " जो तारामां सत्त्व होय तो मरेली स्त्री पण पाछी आवेभानुमंत्रीनी जेम."
आ भानुमंत्रीनी कथा नीचे मुजब छ ।
"वाराणसी नगरीमां सुरसेन राजा हता. तेनी श्रीदत्ता पत्नी हती. मे राजाने भानु नामनो मंत्री हतो, जे सन्मार्ग चालनारो हतो अने जेने गुणवाळी, कलायुक्त, सुलक्षणा, प्रियभाषिणी पत्नी सरस्वती हती. बन्ने वच्चे शंकर-पार्वती जेवो, कृष्ण-रुक्षमणी जेवो स्नेह हतो. बन्ने सोगठांबाजी रमतां, आनंद-क्रीडा करतां, दिवसा पसार करता हतां.
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org