Page Text
________________
२४
दे भोग आपी शके तेनो चितार पण अही. छे. नायक-नायिका मल्यां त्यां मर्यादित संयोग शृंगारनु निरूपण छे.
कनकस्थ वे पत्नी सार्थ पाछो फरतां रथमर्दनपुरमा माटो उत्सव थई रहयो. हेमरथे मुलसानी वात जाणी. पोताने अपराधी गणी तेणे फरी फरी ऋषिदत्तानी क्षमा मांगी. साची सतीने सौ कोई नमे. शुभ मुहर्त कनकरथना राज्याभिषेक बरी हेमरथे भद्रसरि पास दीक्षा लई लीधी ने विकरणशुद्धिी संयम पाळी मुक्तिने वो.
बखत जतां कनकरथने ऋषिदत्ताथी पुत्र थयो सिंहस्थ.
वर्षा वीत्या. अंक दिवस नगरनी शोभा जोतो कनकरथ ऋषिदत्ता सार्थ गोखमां बेठो हतो. त्यां तेणे आकाशमां वादळ आवी थोडा वखतमा विखराई जतु जोयु. आ दृश्य तेना वैराग्यनु कारण बनी गयु. भवन स्वरूप पण आयुज क्षणभंगुर छे अबु भान तेने थयु. संसारसुखनी क्षणिकताने ते विचारता हता त्यां वनमां गुरु भद्रयशो आव्या. कनकरथ अने ऋषिदत्ता हरखथी तेमनी पासे पहेांची गया. गुरुचरण वांदी सघळां पाप धोई नात्यां. ऋषिदत्ताओ पोताने लागेलां कलंकनु कारण पूछच. गुरुओं पूर्वभवनी कथा कही. ऋषिदत्ताने तमणे कहा : “ गंगापुरमां गंगदत्त राजा ने गंगा देवीनी दीकरी तुं गंगसेना हती. ते नगरमां चन्द्यशा नामे महासती हती. तेनी देशना सांभळदा तु साध्वीओ भेगी बेसती, त्यां आवती वैरागण संगानां लोको बहु वखाण करता. तेनी तने ईषा थई. ते तेना पर आक चढाव्यु के ते संगा मांसभक्षिणी छे. अत्री सतीने ते आळ चढाव्यु तेथी तारी आ दशा थई. रागद्वेषथी साधुने संतापे तेने अबदशा आवे. कया कुकर्मनां फळ भोगववां ज पंडे. निंदा करनार सहुथी मोटो चांझल छे. गंगापुरमा ते जिनदीक्षा लोधी, तप कर्यु', अनशनथी मरी, इशानेन्द्रनी इन्द्राणी थई ने ते पछी हरिषेणनी पुत्री थई. कर्मनो जे लवलेश रयो ते कारणे तार आयु अहित थयु." गुरुनां वचन सांभळी ऋषिदत्ताने जातिस्मरण थयु. कर्मनो विपाक जोई ते भय पामी. गुरु पास तेणे दीक्षा लई लीधी. कनकरथे पण सिंहस्थने गादी) बेसाडी दीक्षा लई, संयम पाळी, तप आर्यु. गुरु साथे फरतां फरतां बन्ने भदिलपुर आव्यां ने त्यां ध्यानाग्निथी कर्मनिकायने भस्मीभूत करी केवलज्ञान पामी मुक्तिओ गया.
कथाना आ अंतिम भागमा धपिदेश, संसारत्याग ने तप महत्त्वनो भाग भजवे छे. कर्मनो नियम अफर छे. तेथी कुकर्मथो सर्वथा दूर रहेवु से सलाह दुन्यवी गमे ते मानवीने आपी शकाय, पण संसारनी क्षणभंगुरता समजी चूकेली व्यक्तिने दीक्षित थये ज साचो धर्मलाभ. उपशमने आलेखता आ अंत अन्य अनेक जैन रासाओनी माफक अंते शांतरसने ज आगळ करे छे. अहिक बंधनो तूटी जतां, कर्मनी आसक्ति भस्मीभूत यतां अंत मां, जीवनमां शांत सिवाय बीजो कयो रस संभवे?
रसप्रद रीते अने पुरता विवैध्य
समग्र दृष्टिले अवलोकतां वार्तामानां घटकोने कवि सहित रजू कर्या छे अम कही शकाशे.
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
| SR No. | 001581 |
| Book Title | Rushidattras |
| Original Sutra Author | Jayvantasuri |
| Author | Nipuna A Dalal, Dalsukh Malvania |
| Publisher | L D Indology Ahmedabad |
| Publication Year | |
| Total Pages | 206 |
| Language | Sanskrit |
| Classification | Book_Devnagari, Story, & Literature |
| File Size | 11 MB |