________________
पूछइ आदरइं अतिघणइ, लागी ऋषिनई पाय दे; ते किम आवइ ईहां सती, ते मुझ कहउ उपाय दे. वलतउ तापस ते बोलीउ, हुं जई तेहनइं ठामि दे; ऋषिदत्तानइं ईहां मोकलउं, ताहरा सुख नई काम दे. कनकरथ ते इम सांभली, हसी वदन कहइ स्वामि दे; सक्ति विलंब न तव कीजीइ, दुखीआ मित्रनइं कामि दे. भोजन पांमी भावतुं, भूख्यउ न सहइ विलंब दे; तिम प्रीय-प्रापति कारणइं, विरही हुइ उत्तंभ दे. तव मुनि बोल्यउ अणी वातइं, लाभ किस्यउ मुझ होई दे; कुमर कहइ प्रांण तुम्ह करइं, मई दीधा इणि लोई दे. उदधि ओलंध्य उ कपिबलई, रामि मित्रनई कांमि दे; मित्र काजि अगनिनी झालां, कइ छांड्या राज रामि दे. तउ मुनि कहइ प्रांण ताहरा, तुं कन्हइ रहउ चिरकाल दे; अवसरि माग्य उ ते आपेयो, वाचाना प्रतिपाल दे. इम कही परीचि आंतरइ, पइसइ तापस तेह दे; कौतुक जोवा तव ते मिलीआ, सुर नर किनर जेह दे.
ढाल ३६
राग : देशाख.
(इंद्रई कोप कोउं- देशो.) तिणि अवसरि नरनारि, आनंद चित्ति धरइ ; ऋषिदत्ता निज रूप, तव ते प्रगट करइ. वादलमांहिथी सूर, प्रगट्यउ हुइ जिस्यु ; रण जीत्यइ जिम सूर, दीपति उहल्लस्यु. ते ऋषिदत्ता देवि, तेजई जगि जीपती; देवई दीधी सोह, सील गुणइं दीपती.
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org