Munisuvratasvamicarita

SR No.: 001564
Original Sutra Author: Chandrasuri
Author: Rupendrakumar Pagariya, Yajneshwar S Shastri, R S Betai
Publisher: L D Indology Ahmedabad
Publication Year: 1989
Total Pages: 376
Language: Sanskrit
Classification: Book_Devnagari, Literature, & Story
File Size: 9 MB

Page 87

५४
की रकथानक
जइ कोवि उवाओं एत्थ मज्झ विष्फुरइ तो सयं पि अहं । विच्छुट्टेडं पत्तो वणंतरे जामि सुत्थम्मि ।।१७०७ ।। मरणभयाउरचित्तेहि कीरो पुणो वि सो भणिओ । जेण तए विन्नायं सुइरभविस्संपि वसणमिणं ।। १७०८ ।। स तु सुमबुद्धिस किंपि इन्हिपि नत्थि अन्नायं । ता पसिय कह उवायं अम्हं खम पुव्व दुब्विणयं ।। १७०९ ।। अन्ना न कावि इन्हि अम्हाण गई तुमं वि मोत्तूणं । इय जंपियम्मि तेहिं संजायकिवो पयंपेइ ।। १७१०. ।। वुड्ढो कीरो इयरे इन्हि चिय तुम्ह जंपमाणाणं । फुरिओ मज्झ उवाओ चिट्ठइ एगो तयं सुह ।। १७११ ।। नेऊण जया एसो नियगेहे पाससंगए चेव । सव्वे वि मुयइ तुब्भे संभेऊणं तयासासं ।। १७१२ ।। ठायव्वं तुम्हहि जह एसो विगयजीविए नाउं । तुम्हे पासेहितो कड्ढेउं खिवइ भूमीए ।।१७१३।। सव्वे विजयामुक्का होह तथा उड्डिऊण जुगवं पि । गंतव्वं तुम्हेहिं पडिवनं तेहितो एवं ।। १७१४ ।। वाव सहित्तो रयणीए जाव ते परामुसइ । निय करयलेण कीरे ता पासइ विगयजीय व्व ।। १७१५।। संरुद्धसव्वसासे निष्फंदे सिढिलकंधरा बंधे । अह सो विचितs इमं जह एए पक्खिणो निच्चं ।। १७१६ । । सेच्छा परिभमिया सुन्ने रन्नपि अखलियप्पसरा । संपइ पासनिरुद्धा संपत्ता तिव्वमणदुक्खं ।। १७१७।। मं पेक्खिऊण सविसेसमेवभयचत्तजीवियव्वासा । संवट्टिऊण सव्वे म एस मारोविया खंधे ।। १७१८ ।। आगच्छंतेण पहे परोप्परं जणियअंगसंघासा । उल्लसिय देह उम्हा परितत्ता मुच्छिया मते ॥ १७१९ ।। इह हि गया गोवा भंगं विणा वि तो एए। एमेव कड्ढिऊणं पासाओ खिवामि भूमीए । १७२०।। इय चितिऊण कढइ एक्केक्केणं इमे समग्गे वि । ते कीरे एक्कूणे की रेहिं वि तेहि इइ नायं ।। १७२१। जह कि मुक्का सव्वे अम्हे जुगवं पितो समुड्ढीणा । गयणपहे तो सिग्धं थक्को भविवयावसओ ।। १७२२।। एक्को वुडकीरोचितइ एसो मणम्मि पेच्छ अहो | केरिसया अन्नाणा कयग्घजण सेहरा एए ॥। १७२३।। सो चेव अहं एक्को इमेहिं न पडिक्खिओ रुक्खेहिं । उवएसं दाऊणं जेण मए रक्खिया एए ॥। १७२४।। या मारणंतियवसणाओ तेण चेव पडिसिद्धो । सत्थेसु समत्थेसु वि संगो सह मुक्खपुरिसेहिं ।। १७२५।। होंति गुणा पंडियए सव्वे दोसाउ अबुहलोयम्मि । बहुएहिं वि अबुहेहिं एको वि न लब्भए विबुहो ।। १७२६॥ पविक्खेण सिद्धिवियक्खणं परं विहेयव्वो । संगो चिरं पि कालं न खणं पि हु मुक्ख मित्तेहिं ॥ १७२७।। अहवा किं एयाए मज्झवि विहियाए गएय चिताए । एयं पि तेहि विहियं अइसुंदरमेव मन्नामि ।। १७२८।। जं ते सयं पलाणा सव्वे विहु एत्तियाण उवयारे । संजाए जइ एक्को अहं विणस्सामि किमजुत्तं ॥ १७२९।। जं जीवि व्वमरिं पवणायपरमिणदलजलं व । एयं चिय तस्स फलं जं ते उवयरइ परकज्जे ।। १७३०।। यहि वंचिओ जइ विएस रोसं निवाडिही मज्झ । तहवि अहं अप्पाणं रक्खिस्सं एय पासाओ ।। १७३१।। जावेसवुडकीरो एवं चितेइ ताव सो वाहो । जुगवं पि उप्पयंते ते कीरे पासिउं सव्वे ॥ १७३२।। जाओ स विहमणो सकोहहियओ य तो करेऊण । झति पई वुज्जोयं तत्थगवेसइ पयत्तेण ।। १७३३।। पासम्मिठियं कीरं कंचि वि दिट्ठो य अह इमेणेसो । वाहेण वुढ्डकीरो पारद्धो जाव मारेउं ॥ १७३४।। ता सेण वुडकीरेण जंपियं वाहसम्मुहं एवं | मारेयव्वो न तए भद्द ! रक्खओ संतो ।।१७३५।। पंच सर दम्माणं दाविस्सं तुज्झ नियमओ चेव । तो तेण रक्खिओ सो खिविऊणं पंजरे धरिओ ।। १७३६ ।। ओ जहा दम्मा तुह कत्तो की अंगमेत्तस्स । सो भणइ तुज्झ कज्जं धारीहि किं व काणेहिं ॥। १६३७।। जे केवि मए भणिया ते दम्मे कस्सइ समीवाओ । जइतुज्झ न दावेमि तोहं तुह वसगओ चेव ।। १६३८ ।। चिट्ठामि ताव जं कि पिरोयए तुह मणस्स पच्छावि । तं पकरिज्जसु न तुमं निवा रइ स्सइ परो कोवि ।। १७४० ।।