Gurutattvavinischay Part 1

SR No.: 001507
Original Sutra Author: Yashovijay Upadhyay
Author: Rajshekharsuri
Publisher: Jain Sahitya Vikas Mandal
Publication Year: 1985
Total Pages: 416
Language: Prakrit, Sanskrit, Gujarati
Classification: Book_Devnagari & Principle
File Size: 30 MB

Page 286

२४६ ]
[ स्वोपशवृत्ति-गुर्जरभाषाभावानुवादयुते _ 'ता अम्हे'त्ति । तद्वयं त्वयाऽप्रमाणीकृता इति श्रुत्वा भणति मध्यस्थः सः-प्रथम तीर्थकर एवास्माकं प्रमाणं तन्मूलत्वात्सर्वशास्त्राणाम् , ततोऽन्येऽप्याचार्याः ।। १२३ ।। तथा चोक्तम्
तित्थयरे भगवंते, जगजीववियाणए तिलोअगुरू । जो ण करेइ पमाणं, ण सो पमाणं सुअहराणं ॥१२४॥ तित्थयरे भगवंते, जगजीवविआणए तिलोअगुरू ।
जो उ करेइ पमाणं, सो उ पमाणं सुअहराणं ॥१२५॥ तित्थयरे त्ति । तीर्थकरान् भगवतः 'जगज्जीवविज्ञायकान्' सर्वज्ञानित्यर्थः, त्रिलोकगुरून् यो न करोति प्रमाणं न स प्रमाणं श्रुतधराणाम् ॥ १२४ ।। 'तित्थयरे'त्ति । तीथकरान् भगवतो जगज्जीवविज्ञायकान् त्रिलोकगुरून् यस्तु प्रमाणं करोति स प्रमाणं श्रुतधराणाम् ॥१२५।।
આ પ્રમાણે કહેવામાં આવતાં અસત્ય ન્યાય કરનારા કહે છે કે તે અમને અપ્રમાણ કર્યા છે. આ સાંભળીને મધ્યસ્થ (=પ્રાથૂર્ણ ક ગીતાર્થ) કહે છે કે, પહેલાં અમને તીર્થકર જ પ્રમાણ છે, પછી અન્ય આચાર્યો પણ પ્રમાણ છે. કારણ કે સર્વ શાસ્ત્રોનું મૂળ તીર્થકર છે. [૧૨૩] ત્રિલોક ગુરુ અને જગતના જીવોને જાણનારા સર્વજ્ઞ તીર્થકર ભગવંતને જે પ્રમાણ કરૌં નથી, તે મૃતધરોને પ્રમાણ નથી. [૧૨૪] ત્રિલોક ગુરુ અને જગતના જીવોને જાણનારા સર્વજ્ઞ તીર્થકર ભગવતેને જે પ્રમાણ કરે છે તે કૃતઘરોને प्रमाण छ. [१२५]
अह बिति दुव्वियड्ढा, एयं इक्को तुम भणसि सव्वं । ___ता संघो अपमाणं, कओ त्ति सोऊण सो भणइ ॥१२६॥
'अह'त्ति । 'अथ' धूलीजङ्घदत्तस्वोपालम्भनानन्तरं 'दुर्विदग्धाः' दुर्व्यवहारिणो ब्रुवतेएतत् सर्व त्वमेक एव भणसि तत् सङघः सर्वोऽप्ययमप्रमाणीकृत इति श्रुत्वा स भणति धूलीजङ्घः ।। १२६ ॥ ___ संघो गुणसंघाओ, संघायविमोअगो अ कम्माणं ।
रागदोसविमुक्को, होइ समो सव्वजीवाणं ॥१२७॥ 'संघोत्ति । सङ्घो नाम यो मूलगुणानामुत्तरगुणानां च सङ्घातो गुणसङ्घातात्मकत्वा. देव च 'कर्मणां' ज्ञानावरणायादीनां सङ्घाताद्विमोचयति प्राणिन इति सङ्घातविमोचकः, तथा 'रागद्वेषविमुक्तः' आहारादिकं ददत्सु रागाकारी तद्विपरीतेषु च द्वेषाकारीत्यर्थः, अत एव भवति समः सर्वजीवानाम् ॥ १२७ ॥
सो खलु णो अपमाणं, सुओवएसेण ववहरंतो उ । इयरो अपमाणं चिय, न णाममित्तेण जं संघो ॥१२८॥