________________
२९ सणकुमारचक्रवट्टिचरियं ।
१४३
चिम्हाउप्फुल्ल लोयणेहिं परोप्परं वयणकमलं । विम्हिया य अउव्वरूवालोयणेणं । तयणंतरं च पसण्णवयणकमलेण भणियं परवइणा जहा-पत्थेह जेणऽत्थिणो, जेण संपाडेमि तुम्ह समीहियं ति । एयं सोऊण भणियं बंभणेहिं जप-महाराय ! ण हु अम्हे केणइ अस्थिणो, किंतु तुह रूवालोयणकोउहल्लेणं समागया, ता पलोइयं विणिज्जियतेलोकरूवमाहप्पविभमं रूवं, जायं णयणाण सफलत्तणं, अणुहूयं संसारणिवासस्स फलं, ता गमिस्सामो । तओ तमायणि ऊण भणियं णरिदेण जहा-थेववेलाए समागंतूण दट्टयो अहं तुम्हेहिं, वचह संपयं ति । तेहिं पि पडिवज्जिऊण तहा कयं, णिग्गया रायभवणाओ।
पुणो राइणो भुत्तुष्ट्रियस्स सव्यालंकारविभूसियस्स अत्थाइयामंडवगयस्स उभयपास ट्ठियवारविलासिणिकर गहियचामरुक्खेवविजिज्जमाणस्स पडिहारजाणाविया पविट्ठा रायभवणं । उवविद्या दिण्णेसु आसणविसेसेसु । आलत्ता महाराइणा। ते ये पुणो वि परोप्परमुहमवलोइऊण ईसीसिमिलाणमुहकमला अहोमुहा ठिया । पुणो भणियं राइणा-किं तुम्हे अणिमिसच्छमवलोइऊण मह रूवं अवरोप्परं च जोइऊण अहोमुहा ठिया ? । तेहिं भणियं जहा-"महासत्त ! अम्हे ताव देवा, तुज्झ रूवं सुरिंदेण अत्थाइयामज्झगएण पसंसियं, तओ तव्ययणमसदहंता इह समागय त्ति । पलोइयं च तुज्झ रूवमम्हेहि, जाव ण सुरिंदेण तुह रूवं संपुण्णं वणियं ति । ण केवलं सुरिंदेण, अण्णेणावि ण वण्णिउं तीरइ त्ति । किंतु असारो संसारो, खणरमणिज्ज सयलं संसारविलसियं, जओ जा तुह रूवसंपया तम्मि अवसरे अम्हेहि दिट्ठा तीए सयभागो वि ण संपयं ति । अवि य
लायण्ण-रूव-जोव्वण-सरीर-संघयण-कन्ति-सोहाओ । जीवाण जीवियं तह बलं च पतिसमयमोसरइ ॥४३॥ जा तुंह देहच्छाया णिज्जियसुर-मणुय ! तम्मि समयम्मि । पेच्छंताण खणेणं सा एण्हिं दूरमंतरिया ॥ ४४ ॥ खणपरिणामसहावे लायण्णे जोव्वणे य रूवे य । अणुबंधकारणं किं पि णस्थि थेवं पि कुसलाणं" ॥ ४५ ॥ इय सोऊण जहस्थं वयणं देवाण जायसंवेओ। वियलियमोहतमोहो णरणाहो तत्थिमं भणइ ॥ ४६॥ "इच्छामो अणुसद्धिं सुरवर ! परकज्जसज्जववसाय ! । रूवाहिमाणगहणिग्गहो उ संबोहिओ तुमए । ४७ ।। पयतीए णिग्गुणो च्चिय देहो देहीण णत्थि संदेहो । भरिओ मुत्त-पुरीसाइयस्से मेज्झस्स कलुसस्स ॥ ४८। वस-मंस-रुहिर- फोफस-कलमलभरियस्स दुरहिगंधस्स । अविवेइणो इमस्स वि मंडण-परिकम्मणक्खणिया ॥४९॥ उप्पत्तिकारणं उणें इमस्स देहस्स जं जयपसिद्धं । तं चिंतियं पि विउसाण भायणं होइ लज्जाए ॥ ५० ॥ अणवरयजणणिभोयणवियारसंवड्ढियस्सै देहस्स । मेज्झस्स सुइत्तणकारणेण तम्मन्ति बालजणा ॥५१॥ असुइणिहाणे देहे सव्वासुइसंगमेक्कणिव्वडिए। चिंतिजन्तं पि दढं सुइत्तणं तस्स कह होउ ? ॥ ५२ ।। परिसीलणीयरुइरे रोग-जरा-मरणपीडिए णिचं । खणविसरारुसहावे देहे कह कीरउ थिरासा ? ॥ ५३॥ इय जह जह चिंतिज्जइ देहस्स थिरत्तणं सुइत्तं च । तह तह विहडइ सव्वं पवणुच्छित्तं व सरयभं" ॥ ५४॥
एवं च सविसेसदेववयणजायसंवेगो पवसितदेवाभिणंदिओ, परम्मुहो विसयसुहाणं, विरत्तो य रायलच्छीए, णिदइ चक्कचट्टित्तणं, ण बहुमण्णेइ णव णिहिणो, 'पावकम्मायाणं' ति दुगुंछइ य चोद्दस महारयणाणि, उवरोहमेत्तकयाहारपरिग्गहो तहाविहधम्मायरियमवेक्खमाणो चिहिउँ पयत्तो ।
१ कोऊहलेणं जे । २ 'तुन्मेहि जे। ३ अस्थाहिया जे। ४ करधरिय जे । ५ वि जे । ६ तुम्मे जे। ७ तुह जे। ८९.१. तुम्ह स । ११ स्स मज्झम्मि क जे । १२ फोफसकलिम सू । १३ पुण जे। १४ "स्स मज्झस्स । देहस्स सुसू ।
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org