Acharangasutram Sutrakrutangsutram Cha

SR No.: 001423
Original Sutra Author: N/A
Author: Sagaranandsuri, Anandsagarsuri, Jambuvijay
Publisher: Motilal Banarasidas
Publication Year: 1978
Total Pages: 764
Language: Prakrit, Sanskrit
Classification: Book_Devnagari, Agam, Canon, Conduct, agam_acharang, & agam_sutrakritang
File Size: 26 MB

Page 641

278
292020
सूत्रकृताङ्गे समुत्पद्यन्ते, तेषां च त्रसानां सर्वेषां स्थावरकायसमुत्पन्नानां स्थानमेतद् घात्यं वर्तते. तेन श्रावकेण स्थावर कायवधनिवृत्तेरकर- ७ नाल२ श्रुतस्क- णाद्, अतः सर्वस्य त्रसकायस्य स्थावरकायखेनोत्पत्तर्निविपयं तस्य श्रावकस्य त्रसवधनिवृत्तिरूपं प्रत्याख्यानं प्राप्नोति, तद्यथा- न्दीयाध्य. न्धे शीला- केनचिद्वतमेवंभूतं गृहीतं यथा-मया नगरनिवासी न हन्तव्यः, तच्चोद्वसितं नगरम् , अतो निर्विपयं तत्तस्य प्रत्याख्यानम् , एव- श्रावकाकीयावृत्तिः
मत्रापि सर्वेषां सानामभावानिर्विषयत्वमिति ॥ एवमुदकेनाभिहिते सति तदभ्युपगमेनैव गौतमस्वामी दुपयितुमाह-सद्वाचं त्याख्यानसवादं वा तमुदकं पेढालपुत्रं गौतमस्खाम्येवमवादीत् , तद्यथा-नो खल्वायुष्मन्नुदक! असाकमित्येतन्मगधदेशे आगोपा-3
स्य सविष॥४१६॥ लाङ्गनादिप्रसिद्धं संस्कृतमेवोच्चार्यते तदिहापि तथैवोच्चारितमिति, तदेवमसाकं संबन्धिना वक्तव्येन नैतदशोभनं, किं तर्हि ?,
यता युष्माकमेवानुप्रवादेनैतदशोभनं, इदमुक्तं भवति-असद्वक्तव्येनास्य चोद्यस्यानुत्थानमेव, तथाहि--नैतद्भूतं न च भवति नापि
कदाचिद्भविष्यति यदुत-सर्वेऽपि स्थावरा निलेपतया त्रसत्वं प्रतिपद्यन्ते, स्थावराणामानन्त्यात्रसानां चासंग्ख्येयखेन तदाधार18| त्वानुपपत्तेरित्यभिप्रायः, तथा वसा अपि सर्वेऽपि न स्थावरत्वं प्रतिपन्ना न प्रतिपद्यन्ते नापि प्रतिपत्स्यन्ते, इदमुक्तं भवति-र | यद्यपि विवक्षितकालवर्तिनस्वसाः कालपर्यायेण स्थावरकायत्वेन यास्यन्ति तथापि अपरापरत्रसोत्पत्त्या त्रसजात्यनुच्छेदान्न कदाचिदपि त्रसकायशून्यः संसारो भवतीति, तदेवमस्मन्मतेन चोद्यानुत्थानमेव, अभ्युपगम्य च भवदीयं पक्षं युष्मदभ्युपगमेनैव परिहियते-तदेव पराभिप्रायेण परिहरति-अस्त्यसौ पर्यायः-स चायं-भवदभिप्रायेण यदा सर्वेऽपि स्थावरास्त्रसत्वं प्रतिपद्यन्ते
॥४१६॥ यस्मिन्पर्याये-अवस्थाविशेषे श्रमणोपासकस्य कृतत्रसप्राणातिपातनिवृत्तेः सतः त्रसत्वेन च भवदभ्युपगमेन सर्वप्राणिनामुत्पत्तेः तैश्च सर्वप्राणिभित्रसत्वेन भूतैः-उत्पन्नः करणभूतैस्तेषु वा विषयभूतेषु दण्डो निक्षिप्तः-परित्यक्तः, इदमुक्तं भवति-यदा सर्वेऽपि स्थावराः भवदभिप्रायेण त्रसत्वेनोत्पद्यन्ते तदा सर्वप्राणिविषयं प्रत्याख्यानं श्रमणोपासकस्य भवतीति । एतदेव प्रश्नपूके दर्शयितुमाह -'कस्स णं हेउ'मित्यादि, सुगम यावत्रसकाये समुत्पन्नानां स्थानमेतदधात्यम्-अघातार्ह, तत्र विरतिसद्भावादित्यभिप्रायः । ते च सा नरकतिर्यङ्नरामरगतिभाजः सामान्यसंज्ञया प्राणिनोऽप्यभिधीयन्ते, तथा विशेषसंज्ञया भयचलनोपेतत्वात्रसा अप्युच्यन्ते, तथा महान् कायः-शरीरं येषां ते महाकायाः, वैक्रियशरीरस्य योजनलक्षप्रमाणत्वादिति । तथा चिरस्थितिकाः त्रयविंशत्सागरोपमपरिमाणत्वाद्भवस्थितेः, तथा (च) ते प्राणिनखसा बहुतमा-भूयिष्ठा यैः श्रमणोपासकस्य 31 सुप्रत्याख्यानं भवति, सानुद्दिश्य तेन प्रत्याख्यानस्य ग्रहणात् तदभ्युपगमेन च सर्वस्थावराणां त्रसत्वेनोत्पत्तेरतस्तेऽल्पतरकाः प्राणिनो यैः करणभूतैः श्रावकस्याप्रत्याख्यानं भवति, इदमुक्तं भवति-अल्पशब्दस्याभाववाचित्वान सन्त्येव ते येष्वप्रत्याख्यानमितीत्येवं पूर्वोक्तया नीत्या 'से' तस्य श्रमणोपासकस्य महतस्त्रसकायादुपशान्तस्य-उपरतस्य प्रतिविरतस्य सतः सुप्रत्याख्यानं भवतीति संबन्धः, तदेवं व्यवस्थिते णमिति वाक्यालङ्कारे ययूयं वदथान्यो वा कश्चित्तद्यथा-नास्त्यसावित्यादि सुगम यावत् 'योणेयाउए भवइति ।। साम्प्रतं बसानां स्थावरपर्यायापनानां व्यापादनेनापि न व्रतभङ्गो भवतीत्यर्थस्य प्रसिद्धये दृष्टान्तत्रयमाह
भगवं च णं उदाहु नियंठा बलु पुच्छियबा-आउसंतो! नियंठा इह खलु संतेगइया मणुस्सा भवंति, तेसिं च एवं वृत्तपुत्वं भवइ-जे इमे मुंडे भवित्ता अगाराओ अणगारियं पचइए, एसिं च णं आमरणं
ताए दंडे णिक्वित्ते, जे इमे अगारमावसंति एएसिणं आमरणंताए दंडे णो णिक्वित्ते, केई चणं समणा सूत्रकृताङ्गे जाव वासाई चउपंचमाई छट्ठद्दसमाई अप्पयरो वा भुजयरोवा देसं दुईज्जित्ता अगारमावसेज्जा ?, हंता
७ नाल२श्रुतस्क- वसेन्जा, तस्स णं तं गारत्थं वहमाणस्स से पच्चक्खाणे भंगे भवइ, णो तिणढे समहे, एवमेव समणोवास- न्दीयाध्य. न्धे शीला
गस्सवि तसेहिं पाणेहिं दंडे णिक्वित्ते, थावरेहिं पाणेहिं दंडे णो णिक्खित्ते, तस्स णं तं थावरकायं वह- श्रावकश्रीयावृत्तिः ।
माणस्स से पच्चक्रवाणे णो भंगे भवइ, से एवमायाणह ? णियंठा!, एबमायाणियत्वं ॥ भगवं च णं उदाहु त्याख्यान
नियंठा ग्बलु पुच्छियवा-आउसंतो नियंठा! इह खलु गाहार्वइ वा गाहावइपुत्तो वा तहप्पगारेहिं कुलेहिं ॥४१७॥
स्य सविष
यता आगम्म धम्मं सवणवत्तियं उवसंकमज्जा ?, हंता उवसंकमज्जा, तेसिंचणंतहप्पगाराणं धम्म आइक्खियचे?, हंता आइविश्वयवे, किं ते तहप्पगारं धम्मं सोचा णिसम्म एवं वएजा-इणमेव निग्गंथं पावयणं सर्च अणुत्तरं केवलियं पडिपुण्णं संसुद्धं णेयाउयं सल्लकत्तणं सिद्धिमग्गं मुत्तिमग्गं निजाणमग्गं निवाणमग्गं अविनहमसंदिदं मखदुग्नप्पहीणमग्गं, एत्थं ठिया जीवा सिझंति वुझंति मुचंति परिणिवायंति सबदुक्वाणमंतं करेंति, तमाणाए तहा गच्छामो तहा चिट्ठामो तहा णिसियामो तहा तुयधामो तहा भुंजामो तहा भामामो तहा अन्भुट्ठामो तहा उट्ठाए उद्धेमोत्ति पाणाणं भूयाणं जीवाणं सत्ताणं संजमेणं संजमामोत्ति वएजा ?, हंता वएज्जा, किं ते तहप्पगारा कप्पंति पवावित्तए ?, हंता कप्पंति, किं ते तहप्पगारा ॥४१७॥ कप्पंनि मुंडावित्तए ?, हंता कप्पंति, किं ते तह पगारा कप्पंति सिक्खावित्तए ?, हंता कप्पंति, किं ते तहप्पगारा कप्पंनि उवहावित्तए ?, हंता कप्पंति, तेसिं च णं तहप्पगाराणं सवपाणेहिं जाव सबसत्तेहिं
Sakesesesceneseeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeees
POP00300999999999000000000000000000000