Mulshuddhiprakarana

SR No.: 001387
Original Sutra Author: N/A
Author: Pradyumnasuri
Publisher: Prakrit Text Society Ahmedabad
Total Pages: 248
Language: Prakrit
Classification: Book_Devnagari, Ethics, Philosophy, & Religion
File Size: 21 MB

Page 88

जिनदासकथानकम् पयच्छामो' । तओ कंतारवित्तिछिंडियं चित्ते परिभाविऊण वहिउमाढत्तो । दिति य ते सिणिद्धं मोयगाइभोयणं, जओ एवंविहं चेव ते मुंजंति । उक्तं चे नास्तिकमतानुसारिभिः [ग्रन्थानम् २०००]
मृद्वी शय्या प्रातरुत्थाय पेया, भक्तं मध्ये पानकं चाऽपराहे ।
द्राक्षा खण्डं शर्करा चार्धरात्रे, मोक्षश्चान्ते शाक्यसिंहेन दृष्टः ।। ४८ ॥ तहामणुण्णं भोयणं भोच्चा मणुण्णं सयणासणं । मणुण्णंसि अगारंसि, मणुण्णं झायए मुणी ॥४९॥
अन्नया य तेण सिणिद्धभोयणेण तस्स अजीरमाणेण जाया विसूइया, पाउब्भूया महावेयणा । अडवीए य तहाविहपडियाराभावाओ अच्चंतं पीडेजमाणो 'आगाढं' ति परिकलिय रइयपलियंकासणो भणिउमाढत्तो, अवि यसिरिअरहताण णमो, सिद्धाण णमो, णमो गणहराणं । उवझायाणं च णमो, णमो सया सव्वसाहूणं ॥ ७ अरहंत-सिद्ध-साहू केवलिपरिभासिओ तहा धम्मो । एए हवंतु निययं चत्तारि वि मंगलं मज्झ ॥ ८ एए च्चिय सव्वस्स वि भुवणस्स त उत्तमा अओ चेव । एएसिं चिय सरणं तिविहेणं उवगओ इण्हि ॥ ९ हिंसा-ऽलिय-चोरिक्का-मेहुण्ण-परिग्गहं तहा देहं । पच्चक्खामि य सव्वं तिविहेणाऽऽहारणामं च ॥ १० एवं च णमोक्कारं सुमरंतो अणसणं विहेऊण । चइऊण पूइदेहं सोहम्मे सुरवरो जाओ ॥ ११ अइभासुरे विमाणे अन्तमुहुत्तेण चारुरूवधरो । उट्ठइ सयणेजाओ पुलइंतो दिव्वदेवेड्डि ॥ १२ तो किंकरजयसदं सोऊणं चिंतिउं समाढत्तो । 'किं कयमण्णभवम्मी पत्ता जेणेरिसा रिद्धी ?' ॥ १३
तओ ओहिणाणेण जाव णिरूवइ ताव पेच्छइ करुणापवण्णेहिं भिक्खूहि नियायारं काऊण रत्तचीवरेहिं वेढिऊण एगते परिठवियं णियसरीरं । तओ अहिणवुप्पण्णत्तणेण अव्बत्तत्तणओ ओहिनाणस्स चिंतिउमाढत्तो 'अहो ! अहं भिक्खू आसि, जओ दीसइ रत्तंबरवेढियं मम सरीरयं, ता महापभावं खु एवं बुद्धदरिसणं जप्पभावेणं एरिसो जाओ म्हि, ता करेमि संपयं भिक्खूण भत्ति' ति । संपहारिऊण समागओ उज्जेणिं । वंदिया भिक्खुणो । विहारमज्झट्ठियाण य ललियसयलाभरणविभूसिएणं हत्थेण परिवेसइ देवणिम्मियं मणोहराहारं दिणे दिणे । जाओ बुद्धसासणस्स वण्णवाओ 'अहो ! जयउ बुद्धदरिसणं जस्सेरिसो पहावो' । धणियं मोहाविजंति सावया । इत्थंतरम्मि य अहाविहारेणं विहरमाणो समागओ धम्मघोसाहिहाणो सूरी । तव्वंदणणिमित्तं च गया सावगा । वंदिऊण य साहिओ सव्वो' वुत्तंतो । विण्णत्तं च जहा
"तुन्भेहिँ वि नाहेहिं जइ एवं पवयणं जिणिंदाण । ओहामिज्जइ धणियं, ता संपइ कस्स साहेमो ? ॥१४ ता तह करेहि भयवं ! जिणसासणउण्णई जहा होइ । तुब्भे मुत्तूण जओ न एयकजक्खमो अण्णो' ॥१५
तओ सूरीहिं सुओवओगपुब्धयं जाणेऊण तस्सरूवं पेसिओ एगो संघाडगो, भणिओ य-जया भिक्खुणो तुम्हं तेण हत्थेण भत्तं पयच्छावेंति तया तुब्भे तं हत्थं हत्थेण गहिऊण नमोकारं पढित्ता एवं भणेजह 'बुज्झ गुज्झगा ! बुज्झ, मा मुज्झ' । 'इच्छं' ति भणिऊण साहुणो गया बुद्धविहारं । ते वि भिक्खुणो साहुणो इंते दतॄण इड्डीगारवेण सम्मुहं गंतूण भणंति 'एह एह जेण तुब्भं पि देवणिम्मियमाहारं पयच्छामो' ।
1C D च तत्समयानुसारिभिः। 20 D मध्ये भक्तं पा। 3A B उवज्झया। 40D वि लोगस्स वि उत्त। 50 D°सरीरयं। 6A B °यं [भिक्खुदर। 7 C D वो वि वुत्तं । 8 A Bप्रतिलेखकाभ्यामस्या गाथायाः पादत्रयं पूर्वस्मात् प्रत्यादर्शानोपलब्धम् , तत्प्रमाणा पतिश्च स्व-स्वपुस्तके रिक्ता मुक्ता। 90D तो। 10 A B एहि एहि ।
मृ० शु०९