________________
५०
मार्कण्डेयविरचितं
पञ्चमः पादः।
५.१. सावत ओत्स्यात सौ प्रथमैकवचने । 'इदुतोः' ( Ps. V. 17 ) इति पर्यन्तमत इत्यनुवर्तते। रुक्खो । अन्त्यहल्त्वात्सुलुक् । जसो । कम्मो ॥ ५. २.
एतदि वा । एतदि शब्दे स्थितस्यात ओत्स्याद्वा सौ परे । एस जणो । एसो रुक्खो॥ ५.३.
लोपो जश्शसो वेति निवृत्तम् , एतदिति च । अतः संबन्धिनोर्जस्शसोर्लोपः स्यात् । रुक्खा सोहंति । रुक्खे पेच्छ । ५.४.
अमोऽतश्च । अत इत्येव । अतः संबन्धिनोऽमोऽतो लोपः स्यात् । रुक्खं ॥ ५. ५. टामोर्ण अतष्टामोर्णं स्यात् । रुक्खेणं । रुक्खाणं ॥ ५. ६.
मिस हिं अतो मिस् हिं स्यात् । रुक्खेहिं ॥
. सिरादोदुहयः आ दो दु हि इति चतुर्धा ङसिः स्यात् । रुक्खा, रुक्खाओ, रुक्खाउ, रुक्खाहि । दकरणं भाषान्तरार्थम् ॥ ५.८.
भ्यसो हितो। सुतो च । अतो भ्यसो हिंतो सुंतो च स्यात् । रुक्खेहितो, रुक्खेसुंतो ।। ५.९.
उसः स्सः अतो डसः स्सः स्यात् । रुक्खस्स ॥ ५. १०.
डेरेम्मी स्याताम् अत इत्येव । रुक्खे, रुक्खम्मि । संधावप्येत्वे प्राप्ते एत्वविधानमेकपदे स्वरसंधिनिषेधं ज्ञापयति । तेन बालाइ, नईइ ।। ..... ५. ११.
.. सुपा सुं स्यात् । रुक्खेसुं॥
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
