________________
.३४१
भोलपणे मन मच्छर वहे ॥ १२२ ॥ गोयरवेला टाली करी, साधु निमंत्रे भोलम घरी; बारमा व्रतना ए अतिचार, टालता श्रावक आचार ॥ १२३ ॥ सूक्षम बादर उभय प्रकार, जे मुजने लाग्या अतिचार; कर जोडी मस्तक नामिये, आ भव परभव ते खामिये ॥ १२४ ॥ अहनिसि पक्खि चउमासी फुड, संवच्छरी मिच्छादुक्कडं; अरिहंत सिद्ध सवे जाणं जो, गुरुसाखे ते मुजने हजो ॥ १२५ ॥
बारमुं अतिथिसंविभाग व्रत, तेना पांच अतिचार, तेहने विषे जे कोइ पक्खि, चउमासी, संवच्छरी दिवसने विषे अतिक्रम, व्यतिक्रम, अतिचार, अनाचार लाग्यो होय ते सवि हुं मन, वचन, कायाए करो तस्स मिच्छामि दुक्कडं.
" सारुं थयुं." १२१ पण कोइ वस्तु सचित्त उपर मूकवी अथवा सचित्तं वस्तुवाळा वासणथी अचित्त वस्तुवाळा पात्रने ढांक के जेथी मुनि लइ शके नहिं. अथवा पोतानी वस्तु छतां नहीं देवाना कारणे पारको कहे अने पारकी वस्तु छतां देवानी बुद्धिथी पोतानी कहेवी तथा भोळासथी मत्सर - अभिमान करी दान दे. १२२ तथा गोचरीनो समय पूरो थइ गया पछी मुनिने तेडवा जाय अने आग्रह करी लावीने वहोरावे. आ रीते आ पांच अतिचार बारमा व्रतना छे तेने आचारवाळो श्रावक आलोवे टाळे. १२३ ( गाथा १२४ - १२५ नो अर्थ गाथा ५५ - ५६ प्रमाणे छे.)
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
