________________
યુધિષ્ઠિરનું વેશપરિવર્તન
મહાભારતનું ભીષણ યુદ્ધ ખેલાઈ રહ્યું હતું. કૌરવો અને પાંડવો કુરુક્ષેત્રના મેદાનમાં પોતાના સાથીઓ સાથે સંગ્રામ ખેલતા હતા. મહાભારતના યુદ્ધનો એક નિયમ હતો કે દિવસભર યુદ્ધ ખેલવું, પણ સૂર્યાસ્ત થાય ત્યારે યુદ્ધ સમાપ્ત કરી દેવું.
આવી રીતે આખો દિવસ યુદ્ધના મેદાનમાં ઝઝૂમ્યા પછી યુધિષ્ઠિર સૂર્યાસ્ત થયા બાદ વેશપલટો કરીને કુરુક્ષેત્રની રણભૂમિ પર જતા હતા અને રણમેદાનમાં ચીસો પાડતા અને ઘાયલ થયેલા સૈનિકોની સેવા કરતા
હતા.
એક દિવસ એમના લઘુબંધુ સહદેવની નજર પડી. સહદેવે યુધિષ્ઠિરને વેશપરિવર્તન કરતા જોયા. એણે સંકોચ સાથે પૂછ્યું,
“ભ્રાતાશ્રી, આપ આ શું કરો છો ? શા માટે રૂપ બદલો છો ? આખી પ્રજા આપના જેવા સત્યનિષ્ઠ થવાનું વિચારે છે અને આપ કેમ વેશપલટો કરો છો ?’
યુધિષ્ઠિરે જવાબ આપ્યો, “આ રીતે વેશપલટો કરીને હું રોજ રાત્રે કુરુક્ષેત્રના મેદાનમાં જાઉં છું.”
સહદેવે અપાર આશ્ચર્યથી પૂછ્યું, “કુરુક્ષેત્રના મેદાનમાં? સૂર્યાસ્ત સમયે યુદ્ધનો અંત આવે છે, તો પછી એ યુદ્ધના મેદાનમાં જવાનું પ્રયોજન શું ?”
યુધિષ્ઠિરે કહ્યું, “યુદ્ધના મેદાનમાં ઘાયલ સૈનિકોની સેવા-સુશ્રુષા માટે જાઉં છું.”
‘‘પણ આવું કરો છો શા માટે ? ત્યાં તો શત્રુના સૈનિકો પણ હોય ને ?” યુધિષ્ઠિરે કહ્યું, “સહદેવ, દુ:ખી અને પીડિત હોય ત્યાં શત્રુ અને
Jain Education International
એક ન
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
