Page Text
________________
. માટે આશ્રમની જરૂર નથી. પણ વાતાવરણની વ્યક્તિ બાહ્ય આચરણમાં ગમે તેટલી મીઠાશ પૂર્તતા માટે એ એટલી જ જરૂરી છે.) આપણે રાખતો હોય, સૌને રાજી રાખી શકવાની કલા આપણી જાતને પ્રશ્ન કરીએ કે “અહીં શા માટે ધરાવતો હોય, સર્વ પ્રિય હોય તો પણ એ મિથ્યા છે, આવ્યો છું?'પ્રગ્નના પ્રત્યુત્તરમાં આશ્રમની આપણી દંભ છે; કારણ એને આપણે ઓળખી શકતા નથી. દૈનંદિનીને કસોટીએ ચડાવી તપાસીએ તો અંદરથી આ ક્ષેત્ર એવું છે કે ત્યાં મિથ્યાચરણને સ્થાન નથી. કદાચ એવો પડઘો તો નથી પડતોને કે હું મારી સાધકની અનેક માનવ-નબળાઈઓ માફ થઈ જાતને છેતરતો તો નથી ને? મોક્ષ-લક્ષ્ય સિદ્ધ શકે, કારણ એને દૂર કરવાનો પ્રયત્ન છે પણ એ કરવા ઘણી તપશ્વર્યા, અનેક તબક્કાઓમાંથી ક્રમે વ્યક્તિ તરીકે તો પારદર્શક હોવો જરૂરી છે. ક્રમે પસાર કરીને, ખરા ઉતરીને, છેવટે છેલ્લી કક્ષા. આમ સર્વસામાન્ય છેક તળિયાના મુમુક્ષુ કે પામવાની હોય છે. અશક્ય નથી પણ અત્યંત કપરું સાધકને ધ્યાનમાં રાખીને, પૂ. શ્રી આત્માનંદજીએ અને અઘરું છે. અનેક જન્મો પછી સંત-મહંતોને પોતાની સાધક-પ્રવૃત્તિને દિશા અને ગતિ આપી છે. પ્રાપ્ત થયું નથી તો સંસારમાં અટવાયેલા જીવને સાચા અર્થમાં પ્રેરણા આપી છે. એમની દ્રષ્ટિમાં
ક્યાંથી પ્રાપ્ત થાય? તો શું એના માટેનો વિચાર કે સિદ્ધ-સાધક જેટલો જ પ્રેમ-તળિયાના જિજ્ઞાસુપ્રત્યે પ્રયત્ન છોડી દેવો? ના. પણ માત્ર વિચાર કરવાથી છે. આ પરિપ્રેક્ષ્યમાં એમની કાર્યશૈલીને જોવાનો કે તત્ત્વજ્ઞાન ડહોળવાથી પહોંચાય એવું નથી. એ તો પ્રયત્ન કરીએ તો આપણા મનમાં જે અનેક તર્ક કાચના કબાટમાં રાખેલા ખાંડનાહાથીને મમળાવાનો વિતર્કો-વિકલ્પો થાય છે એનું સમાધન મળી રહેશે. સ્વાદ લેવા બરાબર છે. સો (૧૦૦) એ લક્ષ્ય છે, પૂ.શ્રી આત્માનંદજી અનેક સ્થિતિ-તબક્કાઓમાંથી એકડો એ પહેલું પગથિયું છે. સો સુધી પહોંચવું છે. પસાર થયા છે. એમનો વિશાળ અનુભવ અને કૂદકો મારીને સો સુધી પહોંચીએ તો ગોટાળો થઈ સર્વમંગલમયી વ્યાપક દૃષ્ટિએ કાર્ય-શક્તિના જાય. દાખલા ખોટા પડે. સીધા પહોંચ્યા પછી સાથે અનેકવિધ બારણા ખોલી દીધાં છે. એમનો દૃઢ પતનને પણ નોંતરીએ છીએ એમાં આશ્વર્ય જેવું વિશ્વાસ છે કે જ્યાં સુધી વ્યક્તિમાં સંસ્કારનો દૃઢ કશું નથી. ક્યારેક લોકો કહે છે - અમુક સ્વામી, પાયો નહીં નંખાય ત્યાં સુધી એક ડગલું ય આગળ અમુક સંત કે અમુક મુનિએ ગોટાળા કર્યા, વધવું મુશ્કેલ છે. થોડુંક પણ સાચું આચરણ મિલકત માટે કોર્ટ ગયા, અમુકે લગ્ન કર્યા, ત્યારે ફળદાયી નીવડશે. ગુરુ પામવા-ઓળખવા એ જો આપણામાં પરિપક્વતા, સમભાવ અથવા મધ્યસ્થ અનિવાર્ય છે, જરૂરી છે પણ એ દૂરની વાત છે. ભાવ હશે તો આઘાત નહીં લાગે. કારણ આ સીધા પહેલી પાયાની વાત છે – વિનય-નમ્રતા. એમના સો'ના કૂદકાનું પરિણામ છે. ક્યારેક વચલા આપણો સંસ્કાર વારસો’ પુસ્તકમાં બધો ઝોક તબક્કામાં પણ આવી સ્થિતિ આવેય ખરી. આપણે સારા સંસ્કાર પર છે. ત્યાર પછી એની પાછળ અહીં એકથી સોમાં કયા આંક પર છીએ, એનો પાછળ ગાયની પાછળ વાછરડુ આવે તેમ બધું આવે. સ્પષ્ટ ખ્યાલ હોય અથવા વાસ્તવિકતાનો ખ્યાલ છે. એમણે યોજેલા અનેક યુવાશિબિરો, શિબિરોની હોય તો આગળ વધવાની પ્રેરણા થશે, ઇચ્છા થશે. ધરી આ જ છે. રાગદ્વેષ છૂટે તો બધું પ્રાપ્ત થાય પણ આવી કોઈ પણ કક્ષાએ ઇચ્છા થવી અને એ અંગે ખાટલે ખોડરાગ-દ્વેષ છુટે એની છે ને? એ કેવી રીતે ચદ્વિચિત તૈયારી સાથે એક ડગલું આગળ વધવું છૂટે? એના વિના કોઈ ઉચ્ચ-ગતિ પ્રાપ્ત થાય જ એનું નામ જ મુમુક્ષુ, સાધક કે સામાન્ય શબ્દ વાપરો નહીં. એ વાત તદ્દન નગ્ન સત્ય જેવી છે. એ શક્ય તો જિજ્ઞાસુ. આવી પ્રબળ ઇચ્છા વિનાની કોઈ પણ નથી પણ એનો અર્થ એવો નહીં કે આપણને એની
રજતજયંતી વર્ષ : ૨૫
તીર્થ-ઑરભ
૬૫
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
| SR No. | 001295 |
| Book Title | Tirth Saurabh |
| Original Sutra Author | N/A |
| Author | Atmanandji Maharaj |
| Publisher | Shrimad Rajchandra Sadhna Kendra Koba |
| Publication Year | 2000 |
| Total Pages | 202 |
| Language | Gujarati |
| Classification | Book_Gujarati, Devotion, & Articles |
| File Size | 6 MB |