________________
બૃહદ્ – આલોચનાદિ પદ્ય સંગ્રહ
૨૭
સુંદર નથી આ શરીર કે, સમુદાય ગુણ તણો નથી, ઉત્તમ વિલાસ કળા તણો, દેદીપ્યમાન પ્રભા નથી; પ્રભુતા નથી તો પણ પ્રભુ, અભિમાનથી અક્કડ ફરું, ચોપાટ ચાર ગતિ તણી, સંસારમાં ખેલ્યા કરું. ૧૫. આયુષ્ય ઘટતું જાય તોપણ, પાપબુદ્ધિ નવ ઘટે, આશા જીવનની જાય પણ, વિષયાભિલાષા નવ મટે; ઔષધ વિષે કરું યત્ન પણ, હું ધર્મને તો નવ ગણું, બની મોહમાં મસ્તાન હું, પાયા વિનાનાં ઘર ચણું. ૧૬. આ ભવ નથી પરભવ નથી, વળી પાપ પુણ્ય કશું નથી, મિથ્યાત્વીની કટુ વાણી મેં, ધરી કાન પીધી સ્વાદથી; રવિ સમ હતા જ્ઞાને કરી, પ્રભુ આપશ્રી તો પણ અરે, દીવો લઈ કૂવે પડ્ડયો, ધિક્કાર છે મુજને ખરે! ૧૭. મેં ચિત્તથી નહીં દેવની, કે પાત્રની પૂજા ચહી, ને સાધુઓ કે શ્રાવકોનો, ધર્મ પણ પાળ્યો નહીં; પામ્યો પ્રભુ નરભવ છતાં, રણમાં રહ્યા જેવું થયું, ધોબીતણા કુત્તા સમું, મમ જીવન સહું એળે ગયું. ૧૮. હું કામધેનુ કલ્પતરુ, ચિતામણીના પ્યારમાં, ખોટું છતાં ઝંખ્યો ઘણું, બની લુબ્ધ આ સંસારમાં; જે પ્રગટ સુખ દેનાર તારો, ધર્મ મેં સેવ્યો નહીં, મુજ મૂર્ખ ભાવોને નિહાળી, નાથ કર કરુણા કંઈ. ૧૯. મેં ભોગ સારા ચિંતવ્યા તે, રોગ સમ ચિત્યા નહીં, આગમન ઈયું ધન તણું, પણ મૃત્યુને પ્રીછુયું નહીં; નહીં ચિતવ્યું મેં નર્ક કારાગૃહ, સમી છે નારીઓ, મધુબિંદુની આશામહીં, ભયમારા હું ભૂલી ગયો. ૨૦.
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
