________________
મદ તો અાજું Íામ
એક હતો દરજી અને એક હતી દરજણ. દરજી જરા અવળચંડો, અને દરજણનો મિજાજ કડક, કોઈક વાર દરજણનો મિજાજ છટકે તો ગજ લઈને ઢીબી નાખે દરજીને. દરજીમાં દમ નહીં તે માર ખાઈ લે બીજું શું કરે ?
લોકોને માટે તો આ તમાશો થયો. વર બૈરીને મારે એ તો બને પણ આ તો બૈરી વરને મારે. વહુ લડે ત્યારે બારણા બંધ થાય, પણ દરજણ ઘાંટા પાડે તે તો - લોકો સાંભળે ને ! અને દરજી બાપ રે કર તો ય સંભળાય. લોકોને તો મજા પડી ગઈ.
પાડોશીમાં રોજ ચર્ચા થતી એટલે દરજી દરજણે ઘર બદલાવ્યું. શું ખાત્રી કે અહીં પણ દરજીની આબરૂ નહીં જાય ! એટલે દરજીએ એક યુકિત રોધી કાઢી. એણે દરજણને કહ્યું કે તારે મને મારવા હોય તો મારજે પણ મને મારતી વખતે તારે કાંઈ પણ બોલવાનું નહીં.
દરજણે કહ્યું : હું કશું બોલીશ નહીં
પક
કથાની યાદી
| લાગે પ્યારી
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
