Agam 02 Ang 02 Sutrakrutangsutra Vol 1 Niryukti

SR No.: 001152
Original Sutra Author: Bhadrabahuswami
Author: Punyavijay
Publisher: Prakrit Granth Parishad
Publication Year: 1975
Total Pages: 262
Language: Prakrit, Sanskrit
Classification: Book_Devnagari, Agam, Canon, Metaphysics, G000, G001, & agam_sutrakritang
File Size: 8 MB

Page 137

१२६
णिजुत्ति-चुण्णिसमलंकियं [५ णिरयविभत्तिअज्झयणे पढमो उद्देसओ कप्पति करकएहिं कडेति परोप्परं फेरुसएहिं ।
सिंबलितमारुभंती खरस्सरा तत्थ णेरइए १४ ॥२०॥ ७४ ॥ कप्पंति करकएहि० गाधा । ते जंतेऊणं च कहूं जधा फाडेंति कप्पेंति करकएहिं ति । परोप्परं च जुज्झाउँति । सिंबलिगि विउव्वित्ता तत्थाऽऽरुभिऊणं कडेति । अंछमाणेसु य खरं रसंतो [ खरस्सरा] १४ ॥ २० ॥ ७४ ॥ 5 महाघोसा णाम
भीते पलायमाणे समंततो तत्थ ते णियत्तेति । पसुणो जधा पसुवहे महघोसा तत्थ णेरतिए १५ ॥२१॥ ७५ ॥
॥पञ्चमाध्ययनं समाप्तम् ॥५॥ भीते पलायमाणे समंततो० गाधा । गोवाले विय गाविओ णियत्तेति य पिटुंति य, एक्कतोखुत्तो य धाडेंति, चारे 10 य पक्खिवंति १५ ॥ २१ ॥ ७५ ॥ णामणिप्फण्णो गतो । इदाणिं सुत्ताणुगमे सुत्तमुच्चारेतव्यं ति
२९९. पुच्छिसु हं केवलियं महेसिं, कहंऽभितावा णरगा पुरत्था ?।
अविजाणओ मे मुणि ! ब्रूहि जाणं!, कहं णु बाला णरयं उवेंति ?॥१॥ २९९. पुच्छिसु हं केवलियं महेसिं० वृत्तम् । सुधम्मसामी किल जंबुसामिणा गरगे पुच्छितो-केरिसा णरगा ? केरिसेहिं वा कम्मेहिं गम्मति ? केरिसाओ वा तत्थ वेदणाओ? । ततो भणति-पुच्छिसु हं पृष्टवानहं भगवन्तं यथैव भवन्तो 15 मां पृच्छन्ति । केवलमेवैकं तस्य ज्ञानमित्यतः केवली । अथवा कृत्स्नं प्रतिपूर्ण केवलमित्यर्थः, संपूर्णज्ञानी केवली । महरिसी तित्थगरो। कथमिति परिप्रश्ने। अभिमुखं भृशं वा तापयन्तीति अलोपाद् भितावा । नीयन्ते तस्मिन् पापकर्माण इति नरकाः, न रमन्ति वा तस्मिन्निति नरकाः। पुरस्तादिति इह पापकतुस्ते पुरस्ताद् भवन्ति, भावनरकान् पृच्छति, द्रव्यनरकास्तु इहैव दृश्यन्ते । अविजाणतो मे मुणी! ब्रूहि [जाणं!], हे ज्ञानिन् ! नाहं जाने-कैः कर्मभिः कथं वा नरकेषूपपद्यन्ते ?, तद् यैः कर्मभिर्यथा चोपपद्यन्ते तमजानतो ममोच्यताम् ॥ १॥
३००. एवं मया पुढे महाणुभागे, इणमब्बवी कासवे आसुपण्णे।
पंवेदइस्सं दुहमह दुग्गं, आदाणियं दुकडिणं पुरत्था ॥२॥ ३००. एवं मया पुढे महाणुभागे० वृत्तम् । एवमनेन प्रकारेण, पुट्ठो णाम पुच्छितो, महानस्यानुभागः । द्रव्यानुभागो हि आदित्यस्य प्रकाशः, तदनुभागाद्धि चक्षुष्मन्तः अहि-कण्टका-ऽग्नि-प्रपातादीनि च परिहरन्ति । भावानुभागस्तु
केवलज्ञानं श्रुतं वा, तदनुभावादेव च साधवोऽकुशलानि परिहरन्ति मोक्षसुखं चानुभवन्ते । अनुभवनमनुभावः, महान्ति वा 25 ज्ञानादीनि भजति सेवत इत्यर्थः । इदमब्रवीत् यद् वक्ष्यामः, काश्यपगोत्रो भगवान् , आसुपण्णे त्ति न पुच्छितो चिंतेति,
आशु एव प्रजानीते आशुप्रज्ञः । एवं पृष्टो मया आह–पवेदइस्सं दुहमह दुग्गं, साधु वेदयिष्ये प्रवेदयिष्ये, प्रदर्शयिज्यामीत्यर्थः । दुःखस्यार्थ दुखमेवार्थः दुःखप्रयोजनो वा दुःखनिमित्तो वा अर्थः दहमदं। तस्य दुःखस्य कोऽर्थः ?, वेदना, शरीरादिसुखार्था हि देवलोकाः, दुःखार्था नरकाः । दुर्ग नाम विषमम् । आदानिक अथवा "आदीनं नाम” पापं दुक्कडिणं ति दुक्कडकारिणं दुःखोत्पादकानां पुरस्तादिति अप्रतः । अथवा आदीणिकं दुकडिणं पुरत्थेति, तेसिं आदीणिगपावकम्मदुक्कड30 कारिणं पुरस्तात् पूर्वभवदुक्कडकारिणामित्यर्थः । दुक्कडं ति महारंभादीहिं ॥ २ ॥
१तच्छेति खं १ ख २ पु २ वृ०॥ २परसुएहिं खं १ पु २ वृ० आहावृ. ॥ ३ भीते य पलायंते खं १ खं २ पु २ आहावृ०॥ ४ णिरुंभंति खं १ ख २ पु २ वृ० आहावृ०॥५पुच्छिस्स हं खं १ खं २ पु १ पु २ ॥६कहेहि ता वा णरया खं १ ॥ ७ अजाणओ खं १ ख २ पु २ वृ० दी० ॥ ८ मते खं २ । मए खं १ पु १ पु २॥ ९ भावे इणमोऽ° खं २ पु २ वृ० दी० ॥ १० पवेतइस्सं खं १ । पवेयइस्सं पु १ पु २॥ ११ मट्ठ-दुग्गं वृ०॥ १२ आदीणियं खं १ खं २ पु १ वृ० दी० चूपा० । आईणियं पु २॥ १३ दुक्कडियं वृ० दी । दुक्कडिणं पु १ वृपा०॥ १४ वक्ष्यमाणः का वा० मो० ॥ १५ असपुण्णे चूसप्र. ॥
वृ० ॥ २ परसुपहिं व ६ ख २ पु १ पु २ ॥६
३ २ १० दी० ॥ १० पत३३ दुक्कडियं
Jain Education Intemational