________________
૨૧૦
જિનમાર્ગનું અનુશીલન આમ કરતાં બાર-બાર વર્ષનાં વહાણાં વાઈ ગયાં! એક દિવસ શાન્ત મહેતાના હૈયામાં યુગાદિદેવનાં દર્શનની તાલાવેલી જાગે છે અને એ તીર્થાધિરાજમાં આવી પહોંચે છે. આદિદેવની યાત્રા કરતાં એમના ઉલ્લાસને જાણે કોઈ સીમા નથી. યાત્રા કરતાં કરતાં મંત્રીશ્વર તપ અને ત્યાગની મૂર્તિ સમા એક મુનિવરને નીરખે છે, અને એમનું મસ્તક નમી પડે છે. મુનિની મૃદુતા અને આર્જવ એમને મુનિનો વધુ સંગ કરવા પ્રેરે છે. એ મુનિવરના ગુરુ વગેરેની પૂછપરછ કરે છે, મુનિના હૈયામાં તો શાન્ત મહેતાની છબી સદાકાળ માટે જડાઈ ગઈ છે; પણ શાન્ત મહેતાને મન તો એ કોઈ અજાણ્યા જ મુનિવર છે.
ગુરુનું નામ પૂછતાં મુનિવર હસતે વદને ઉત્તર આપે છે: “મુનિવર ખરું પૂછો તો આપ જ મારા ગુરુ છો ! આપ જ મારા ઉદ્ધારક છો.”
જૈનધર્મની પ્રણાલિકાના જાણકાર શાન્ત મહેતા મુનિવરના આ શબ્દો સાંભળી જાણે શરમાઈ જાય છે અને કાને હાથ દાબી કહે છે: મુનિવર ! એવું ન બોલો! મારા હાથે આપ જેવા મુનિવરની આશાતના ન થાઓ ! કયાં આપ જેવા ગુરુ અને ક્યાં મારા જેવો અદનો શ્રાવક !"
પણ મુનિવર તો સાચું જ કહેતા હતા. તેમણે પાટણમાં, સાન્ત-સહિ મંદિરમાં બનેલો આખો પ્રસંગ યાદ કરી આપ્યો અને કહ્યું “મને ધર્મમાં સ્થિર આપે જ કર્યો, માટે આપ જ મારા ગુરુ !”
મુનિવરના મુખ પર કૃતજ્ઞતાનો ભાવ ચમકી રહ્યો ! મંત્રીશ્વરના મુખ પર ધર્મનો જય થયાનો સંતોષ પ્રસરી રહ્યો ! ધન્ય એ ગુરુ અને ધન્ય એ ચેલા! '
| (તા. ૨૬-૯-૧૯૪૮)
(૪૬) પાપોદય અને પુણ્યોદય ! અમારા ગયા અંકના નિષ્ફળતાની સંવત્સરી' શીર્ષકના અગ્રલેખને અંતે, મુનિસંમેલન દરમિયાન બનેલ કેટલીક જાણવા જેવી વાતોમાંની એક બાબત અંગે એકબે અઠવાડિયાંમાં લખવાનું સૂચવ્યું હતું. એ અંગે અમે આ અંકે જ લખીએ છીએ.
ત્રણેક વર્ષ પહેલાં આપણા ઇતિહાસ અને શાસ્ત્રોના ઊંડા અભ્યાસી અને પોતાની ઊંડી સંશોધનદષ્ટિના કારણે જૈનેતર વિદ્વત્સમાજમાં પણ પ્રતિષ્ઠા મેળવનાર
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
