Page Text
________________
[૧૩]... હસ્તલિખિત પ્રતિમાં નથી; ન જ હોય તે સ્વાભાવિક છે. અર્થાત ત આવૃત્તિમાં અહીં અનવધાન થયું છે. ટીકામાં પણ સમગ્ર પ્રતિઓની વાચના મુજબ અમે સ્વીકારેલા મૌલિક ક્રમ પ્રમાણે જ આ સૂત્રોની વ્યાખ્યા છે. વળી, વિશેષમાં ૩ આવૃત્તિમાં ઉપર જણાવેલા ઉ&મથી આવેલા ૧૨૮૯મા સૂત્રના પ્રારંભમાં આવતી તસT i તણાઈ ત્તિ પુછ રોયના ! (પૃ. ૩૦૭, ૫. ૬) આટલો સૂત્રપાઠ પડી ગયો છે. મ આવૃત્તિમાં પણ અહીં સમિતિની આવૃત્તિ પ્રમાણે તો ઉ&મ અને
ન છે જ. ઉપરાંત, તેમાં ૧૨૯૩ મા સૂત્રના પ્રારંભમાં આવેલો સાપડઝાઈ આટલો પાઠ પડી જવાથી ૧૨૯૨ અને ૧૨૯૩ આ બે સૂત્રના બદલે સાવ ખોટી રજૂઆત રૂપે એક સૂત્ર બની ગયું છે, તે આ પ્રમાણે વંતિસાદ ઝmત્ત પુછ | નોનચા.. મ આવૃત્તિના આ ખોટા પાઠના બદલે તેના પહેલાંની પ્રકાશિત આવૃત્તિઓમાં છપાયેલ અને સમગ્ર સૂત્રપ્રતિઓમાં નિરપવાદરૂપે વિદ્યમાન સૂત્રપાઠને અમે અમારી વાચનામાં આ પ્રમાણે સ્વીકાર્યો છે–૧૨૯૨. પુર્વ તો મન્નત્તY/ ૧૨૯૩. સવારથsષત્તg of૦ પુછી જોયાઅહીં વિજ્ઞ વાચકો સમજી શકશે કે શાસ્ત્રકાર સ્થવિર ભગવતે જે સમાધાન સકાયિક પર્યાપ્ત માટે કર્યું છે તે સમાધાનને મ આવૃત્તિનો પાઠ અપર્યાપ્ત ત્રસકાયના સંબંધમાં લઈ જાય છે, અર્થાત્ અપર્યાપ્ત ત્રસકાયની ઉત્કૃષ્ટી કાયસ્થિતિ સાગરોપમપૃથત્વની છે તેમ જણાવે છે. પ્રસ્તુત ૧૨૯૨-૯૩ મા સૂત્રના સંબંધમાં સુન્નામેના સંપાદકજીએ પં. ભગવાનદાસજીની ઉક્ત ખલનાને તો તેમની મૂળ વાચનામાં કાયમ રાખી છે જ, ઉપરાંત, આ કંડિકામાં જણાવેલી પાંચ સૂત્રોનો ઉત્ક્રમ અને મ આવૃત્તિના જેવો જ સુત્તામાં છે. વિશેષમાં અહીં પણ એક સ્થાનમાં સુત્તા ના સંપાદકજીએ સ્વેચ્છાએ ખોટો પાઠ ઊમેર્યો છે, તે આ પ્રમાણે–સ તથા તદનુસારે મ આવૃત્તિમાં ૧૨૮૯ મા સત્રના પ્રારંભનો તergy i મંતે! તયાણા ત્તિપુછ | રોયમાં! આટલો સૂત્રપાઠ પડી ગયેલો છે. અહીં સુરાજના સંપાદકને કંઈક ઘટે છે તેમ જણાતાં તેમણે પોતાની રવેચ્છાએ જ પ્રસ્તુત પાઠના બદલે તw of ને તે મ૦ ૩૦ સે. આટલો અશાસ્ત્રીય ખોટો પાઠ ઉમેરી દીધો છે. સરવાળે કહેવાનું એટલું જ કેસ આવૃત્તિમાં અને તદનુસારે મ આવૃત્તિમાં આ કંડિકામાં જણાવેલ પાંચ સૂત્રોનો ઉત્ક્રમ છે તેવો જ ઉ&મ સુ આવૃત્તિમાં પણ છે, જે તત્રસ્થ સૂત્ર સંબંધને તોડી નાખે છે અને જે સમગ્ર હસ્તલિખિત સૂત્રપ્રતિઓમાં નથી, તેમ જ મ આવૃત્તિમાં ૧૨૯૩ મા સૂત્રનો આદિ ભાગ પડી ગયો છે (જે ત આવૃત્તિમાં છે), તેવી જ રીતે સુરામેની આવૃત્તિમાં પણ પડી ગયો છે, જે સમગ્ર હસ્તલિખિત પ્રતિઓમાં છે. તેમ જ ૧૨૮૯ મા સૂત્રના પ્રારંભને સૂત્રપાઠ, જે સમિતિની આવૃત્તિમાં તથા તદનુસારે મ આવૃત્તિમાં પડી ગયો છે તેના બદલે કુત્તામાં સ્વેચ્છાએ રચીને ગોઠવી દીધેલો અશાસ્ત્રીય ખોટો પાઠ છે જે સમગ્ર હસ્તલિખિત સૂત્રપ્રતિમાં નથી. ઘ, મ તથા જીિ આવૃત્તિમાં આ કંડિકામાં જણાવેલા સૂત્રપાઠો અમારી વાચના જેવા જ મૌલિક છે.
૭૨. ૬૩૫ મા સૂત્રના અંતમાં આવેલા સવવજ્ઞતિ (પૃ. ૧૬૯, ૫૦ ૬) શબ્દ પછી મ અને તદનુસારે સુ આવૃત્તિમાં અવેના ૩વવનંતિ આટલો સૂત્રપાઠ વધારે છે. આ વધારાનો સૂત્રપાઠ અમને કોઈ પણ સૂત્રપ્રતિમાં મળ્યો નથી, તેમ જ અદ્યાવધિ પ્રકાશિત શેષ આવૃત્તિઓમાં પણ નથી. અહીં ટીકાકારે વ્યાખ્યામાં વિશેષ સ્પષ્ટીકરણ કરવા માટે નાના : લખ્યું છે તેના આધારે, અથવા તો ટીકાની વ્યાખ્યાને અનુસરીને, કોઈક પ્રતિમાં કોઈએ મૂલ વાચનામાં પ્રસ્તુત પાઠ ઉમેર્યો હોય તેવી પ્રતિના આધારે, પ્રસ્તુત વધારાનો પાઠ મ આવૃત્તિમાં મૂળમાં આવ્યો હોય તેમ લાગે છે.
૭૩. ૧૯૩મા પૃષ્ઠની ૨૧ મી પંક્તિમાં આવેલા વિશેષાહિયારું (સૂ૦ ૭૭૭) આ સૂત્રપદ
૫.પ્ર. ૧૩
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
| SR No. | 001064 |
| Book Title | Agam 15 Upang 04 Pragnapana Sutra Part 02 |
| Original Sutra Author | Shyamacharya |
| Author | Punyavijay, Dalsukh Malvania, Amrutlal Bhojak |
| Publisher | Mahavir Jain Vidyalay |
| Publication Year | 1971 |
| Total Pages | 934 |
| Language | Prakrit |
| Classification | Book_Devnagari, Agam, Canon, Metaphysics, & agam_pragyapana |
| File Size | 16 MB |