________________
પદ્મપગ
થાય એ જ એમની ઝંખના હતી. એ ઝંખના એમને વધુ વિનમ્ર બનાવી રહી.
જેમ જેમ સંઘની તૈયારી આગળ વધતી ગઈ અને વધુ ને વધુ યાત્રિકે આવી પહોંચવા લાગ્યાં, તેમ તેમ એમનું મન વધારે ને વધારે હષિત અને પ્રફુલ્લ બનતું ગયું.
કેટલાય ધર્મગુરુઓ એ સંઘમાં સામેલ થવા આવી પહોંચ્યા હતા. એમાં કવેતાંબરે પણ હતા અને દિગંબરે પણ હતા. મારા-તારાના ભેદો ભૂલીને ધર્મપ્રેમીઓને જાણે મોટો મેળે ત્યાં જ હતા.
મહામંત્રીની ધર્મભાવનાના સાનુકૂળ પડઘા નગરનગર અને ગામેગામ ફરી વળ્યા હોય એમ, સેંકડો શ્રેષ્ઠીઓ, પિતાને છાજતા વૈભવ સાથે, વૈરાટ નગરીના પાદરમાં આવી પહોંચ્યા હતા.
આવા ધન્ય અવસરમાં કઈ પાછળ રહી જવા માગતું ન હતું. સૌને હતું કે આ લાખેણે અવસર મળે કે મળશે.
સંઘની બધી તૈયારી પૂરી થઈ. અને યાત્રા-પ્રયાણની શુભ વેળા પણ આવી પહોંચી.
રાજા વિરધવલે ભારે ભાવપૂર્વક સંઘપતિને વિદાયમાન આપ્યું.
નગર આખું આસપાલવનાં તેરણોથી શોભી ઊઠયું. નગરનાં નર-નારીઓએ અબિલ, ગુલાલ અને પુષ્પો વરસાવીને સંઘપતિને અને યાત્રિકને મંગલ વિદાય આપી.
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
