________________
૧૧૩
ઃ
તાબડતેામ ચૈત્યવાસીએના માણસે પુરોહિત સામેશ્વરને ત્યા પહોંચી ગયા, અને એમને ચેતવી રહ્યા ‘ પુરોહિતજી, આપ તે જાણા જ છે કે ચૈત્યવાસીઓની પૂર્વઅનુમતિ મેળવ્યા વગર કોઈ પણ સુવિહિત શ્રમણને પેાતાને ત્યાં આશ્રય આપવા એ ગુને છે. રાજ્યે અમને આપેલ. આ અમારા અબાધિત અધિકાર છે; અને એનું ઉલ્લંઘન કરવાના કોઈ ને અખત્યાર નથી.’
ઉમ્રતા
સામેશ્વરદેવ સ્વસ્થપણે સાંભળી રહ્યા. આવી વાતમાં જીભાજોડીમાં ઊતરવું એમને યેાગ્ય ન લાગ્યું.
આવનારાઓએ પેાતાની વાત પૂરી કરતાં કહ્યુંઃ ‘આપ તેા સમજુ અને શાણા છે, એટલે આવા ગુના કરવે આપને ન શેાલે. આપ સત્વર એ શ્રમણેાને આપને ત્યાંથી વિદાય કરી દો ! '
પુરોહિતજીએ ટૂંકો જ જવાબ વાળ્યા ‘આ વાતને ન્યાય રાજ્ય કરશે. તમારે જે કહેવુ હેાય તે રાજદરબારે જઈને નિવેદન કરે.'
ચૈત્યવાસીઓને માટે તે આ પ્રાણપ્રશ્ન હતા. જો ઘેડીક પણ ઢીલાશ દેખાડાય તે એનું પિરણામ ભવિષ્યમાં શુંનુ શુ' આવે ! એક છિદ્રમાંથી અનેક છિદ્ર થતાં કેટલી વાર ? અને તે તે પછી પેાતાની બધી સત્તા નામશેષ જ અની જાય ને? એમનું મન અધીર અની ગયું.
એમણે તાબડતેમ રાજદરબારે પહોંચીને ફરિયાદ કરી.
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
