________________
પ્રાયશ્ચિત્ત
૧૧
જયશિખરી રાજા લડાઈમાં હારી ગયે અને ગર્ભવતી રાણી રૂપસુંદરીને પિતાના વંશના વેલાનું જતન કરવા વનમાં નાસી જવું પડ્યું.
બિચારી રાણીને માથે તે જાણે દુઃખનાં ઝાડ ઊગી નીકળ્યાં. મુસીબતેને કઈ પાર ન હતું, પણ એણે વનરાજને જીવની જેમ સાચવે અને મોટો કર્યો.
એવામાં શીલગુણસૂરિ નામના પરોપકારી જૈન સાધુ એને મળી ગયા. એમણે રાણીને અને રાજકુમારને આશરે આવે, અને ગુજરાતના ધનનું કાળજીથી જતન કરવા માંડ્યું.
જેમ જેમ વનરાજ મોટો થયે તેમ તેમ એનું હીર, તેજ અને બળ ખીલી નીકળવા માંડ્યું.
એ કેલ્થી ડરતે નહીં, કદી પાછો પડતે નહીં, અને મનમાં જે નક્કી કર્યું તે વાત પૂરી કરીને જ જંપતો. * પછી તે એને બાપનું રાજ્ય પાછું મેળવવાના કોડ જાગ્યા. પણ એ કંઈ રમતવાત ન હતી. એ માટે તે કેટકેટલું ધન જોઈએ, કેટલા બધા લડવૈયા જોઈએ અને કેટકેટલાં સાધને જોઈએ !
પણ વનરાજ તે વનરાજ હતું!
એણે ચેર, ધાડ અને લૂંટ કરીને ધન ભેગું કરવા માંડ્યું અને પિતાના સાથી–બતીઓ વધારવા માંડ્યા. એણે શૂરાતનની, સ્વમાનની અને માતૃભૂમિના ગૌરવની વાત કરી કરીને સૌના હૈયામાં ગયેલું રાજ્ય પાછું મેળવવાને મને રથ
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
