________________
શ્રી મોહનલાલ ગિરધરલાલ ભોજક
પર૫ ચૌદશનો ઉપવાસ તેઓ આટલી વૃદ્ધ ઉમરે પણ ચૂકે નહીં; મોટે ભાગે ચોવિહારો ઉપવાસ કરે, અને બેસી શકાય એમ ન હોય તો સૂતાં સૂતાં માળા ફેરવે અને પ્રતિક્રમણ કરે. રાત્રે સંથારા-પોરસી પણ ભણાવવાની. લક્ષ્મણભાઈ ભોજક ઉપર એમને પૂરો ભાવ. જાતે ધર્મક્રિયા ન કરી શકે તો લક્ષ્મણભાઈ એમને પ્રતિક્રમણ કરાવે.
નવરા બેસી રહેવું એમને રુચે નહીં : વખત હોય ત્યારે આધ્યાત્મિક પદો, સ્તવનો વાંચ્યા કરે; એની નકલ પણ કરે.
માંદા પડે અને કોઈ વૈદ્ય-દાક્તરને બોલાવવાનું કે ઉપવાસ છોડવાનું કહે તો તેઓ કહે, “આ કાયાની વળી આવી આળપંપાળ કેવી ? દવા અને દાક્તરમાં ખરચવાના પૈસા ગરીબોને અનાજ આપવામાં વાપરજો.”
થોડા દિવસ પહેલાં મેં એમને પૂછ્યું : “મોહનકાકા, કેમ છો ?” મને પાસે બેસારીને એમણે “સાંઈ રાખે તૈસે રહીએ” એ સંતકબીરનું ભજન ગાઈ સંભળાવ્યું.
સ્વર્ગવાસની આગલી સાંજે જાણીતા ગવૈયા હિરાભાઈ એમને મળવા ગયા, તો એમણે કહ્યું, “ગર્વ ન કીજે ગાત્રનો” ભજન સંભળાવો. મોહનભાઈએ ગદ્ગદ બનીને અશ્રુસ્નાન કર્યું. અને બીજે જ દિવસે ચા-દાતણ કર્યા વગર જ ચોવિહારા મોઢે જરા ય વેદનાનો અનુભવ કર્યા વગર શ્રી મોહનભાઈ અનંતની યાત્રાએ વિદાય થયા.
એમની છેલ્લી ભલામણ પોતાના પાછળ રકમ ગરીબોને અનાજ અપાવવામાં ખર્ચવાની હતી.
| (તા. ર૯-૧-૧૯૬૬) ૦
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
