Trishasti Shalaka Purusa Caritra Part 2

SR No.: 001011
Original Sutra Author: Hemchandracharya
Author: Kunvarji Anandji Shah
Publisher: Jain Prakashak Mandal Ahmedabad
Publication Year: 1990
Total Pages: 412
Language: Gujarati
Classification: Book_Gujarati & Mythology
File Size: 13 MB

Page 228

૧૯૦ ]
સનત્કુમારનું અશ્વસહિત અદ્રશ્ય થવું
[ પ ૪ થ’
શબ્દશાસ્ત્ર અને ખીજા' સ` જ્ઞાનનું માત્ર ગુરૂના સુખમાંથી એક ગષની લીલાએ તેણે પાન કરી લીધું. રાજ્યલક્ષ્મીના ભુવનના સ્તંભરૂપ એવાં શસ્ત્રશાસ્ત્ર અને અર્થશાસ્ત્રો જાણે ખીજા ભુજસ્તંભ હોય તેમ તેણે ગ્રહણ કરી લીધાં. નિળ કળાનિધિ (ચંદ્ર)ની પેઠે અનુક્રમે વધતા એવા તેણે એક લીલામાત્રમાં ખીજી સર્વ કળાએ પણ ગ્રહણ કરી લીધી,
પછી મલાકમાંથી જેમ સ્વગને પ્રાપ્ત કરે, તેમ તે સાડીએકતાળીશ પ્રનુષ્ય ઊંચી કાયાવાળા થઈ શીશુવયમાંથી યૌવનવયને પ્રાપ્ત થયા.
તે સનત્કુમારને કાલિંદીસુરના પુત્ર મહેન્દ્રસિહ નામે એક પરાક્રમે વિખ્યાત મિત્ર હતા. એક વખતે વસંત ઋતુ પ્રાપ્ત થતાં સનકુમાર તે મહેંદ્રસિંહની સાથે મકરંદ નામના ઉદ્યાનમાં કૌતુકથી ક્રીડા કરવા ગયેા.નંદનવનમાં દેવકુમારની જેમ તે ઉદ્યાનમાં સનત્કુમારે મિત્રની સાથે વિચિત્ર પ્રકારની ક્રીડાએથી ક્રીડા કરી. તે વખતે અશ્વસેન રાજાને ભેટ તરીકે પાંચધારામાં ચતુર અને સર્વાં લક્ષણે લક્ષિત એવા અનેક અવેા આવેલા હતા, તેમાંથી જળતર‘ગની જેવા ચપળ જલધિકલ્લાલ નામે એક અશ્ર્વ તેમણે સનત્કુમારને અણુ' કર્યાં. તે અશ્વને જોતાંજ કુમાર ખીજી ક્રીડા તજી દઇને તેનાપર આરૂઢ થયા. કારણકે રાજપુત્રોને સં કૌતુક કરતાં હાથી ઘેાડા સબ'ધી અધિક કૌતુક હાય છે. એક હાથમાં ચાબુક અને ખીજા હાથમાં લગામ લઇને પલાણુરૂપ આસનનેા ૨૫ કર્યાં વગર એ ઉવડે પ્રેરીને તેણે અશ્વને ચલાવ્યેા. તત્કાળ ચરણુવડે પૃથ્વીને સ્પર્શ કર્યા સિવાય આકાશમાંજ ચાલતા તે અશ્વ જાણે સૂના ઘેાડાને જોવા ઈચ્છતા હાય તેમ વેગથી દડચો. જેમ જેમ કુમાર તેને લગામથી ખેંચવા લાગ્યા તેમ તેમ વિપરીત શિક્ષાવાળા તે અશ્ર્વ અધિક અધિક દોડવા લાગ્યા. આસપાસ ખીજા ઘેાડેસ્વાર રાજપુત્રો અશ્વ દોડાવતા સાથે ચાલતા હતા. તેએાના મધ્યમાંથી જાણે અશ્ર્વરૂપે રાક્ષસ હાય તેમ તે અશ્વ આગળ પડયો. સ રાજાઓના જોતાં જોતાં નક્ષત્રોમાંથી ચંદ્રની જેમ સનત્યુમાર સહિત અશ્વ અદ્રશ્ય થઈ ગયેા. વહાણને નદીનું પૂર ખે`ચી જાય તેમ પેાતાના કુમારને અવે આકષ ણુ કરેલા જાણી અશ્વસેન રાજા મેાટી અશ્વસેના લઇને તેને પાછે લાવવા માટે પછવાડે ચાલ્યા. “ આ અશ્ર્વ ચાલ્યું જાય, આ તેનાં પગલાં છે, આ તેનાં ફીણ અને લાળ પડેલી છે.” એ પ્રમાણે સાથેના લેાકેા કહેતા હતા, તેવામાં બ્રહ્માંડને પૂરનારી ધમણુરૂપ જાણે અકાળે થયેલી કાળરાત્રિ હાય તેવી સૃષ્ટિને અંધ કરનારી મેાટી પ્રચંડ વાવલી (પવનની શ્રેણી ) ચડી આવી. વાદળાદિવડે ગૃહની જેમ ઉડતી રજવડે દિશાએ ઢંકાઈ ગઈ. સૈન્ય સવ સ્ત...ભિત થઈ ગયુ. એક પગલું પણ ભરી શકવાને કેાઈ સમ થયું નહીં. રજરૂપ તરંગની શ્રેણીવડે કુમારનાં અશ્વનાં પગવાં અને ફીણુ વિગેરે સચિન્હાના ભંગ થઈ ગયા. નીચે, ઉંચે, સમાન ભૂમિએ અને કરતુ વૃક્ષાદિ કાંઈ દેખાવા ન લાગ્યું. જાણે સ જન પાતાળમાં પેઠા હોય તેમ થઈ ગયું. સર્વ સૈનિકેા, સમુદ્રના જળમાં જેએનાં વહાણુ ભમવા માંડથાં હોય તેવા વહાણવટીઓની જેમ એને ઉપાય કરવામાં મૂઢ થઈ આકુળ વ્યાકુળ થઈ ગયા.
૧ કાગળા.