Book Title: Tirthmala Author(s): Dhirajlal D Mehta Publisher: Jain Dharm Prasaran Trust SuratPage 90
________________ તીર્થમાલા ૯૮૯ કહેવાનું રહી ગયું અને અચાનક તેનું મૃત્યુ થયું. તેથી મૂર્તિનું શું થયું તે ખ્યાલ નથી આવતો. કહે છે કે પંજોજી એક જગ્યાએ મૂર્તિને ભંડારતો પછી તેને સ્વપ્ન આવતું કે અમુક જગ્યાએ ખોદજે. ભંડારી હોય મૂર્તિ ક્યાંય અને સ્વપ્ન બીજી જગ્યાનું આવે અને છતાં સ્વપ્ન પ્રમાણે જ મૂર્તિ મળતી. મૂર્તિને લલાટે કીમતી હીરો (તિલક) હતો અને છાતીએ સ્તન પ્રદેશ પર બે હીરા હતા. આમ લગભગ તત્કાલીન સંતો મૂર્તિ વિલુપ્ત થઈ એમ બતાવે છે, પરંતુ સોઢા દરબારોના રાજબારોટ કેશાજી માનાજી અણદાજી (મૂળ વતન ભદ્રેશ્વર-પારકર) પાસેથી એક ચોપડો મળ્યો છે. તેમાં ઉપરોક્ત વિગતો તો છે જ. પરંતુ ત્યારબાદની એવી વિગતો મળે છે. જે બીજે ક્યાંય મળતી નથી. ચોપડાની ભાષા જૂની ગુજરાતી છે. શિરોરેખાવાળી ગુજરાતીમાં લખાણ લખાયેલું છે. પંજોજી મરાયા તે પછી થોડો સમય મૂર્તિ જમીનમાં ભંડારેલી રહી. ત્યારબાદ પંજોજી મરાયા તે ટકવાણીના ઢોરા ઉપર રહેલી મૂર્તિને. નારણજી સોઢાએ બહાર કાઢી. પારકરમાં તે વખતે મોરોનો માણસ મીરોજખાન બલોચ રહેતો. તે સોઢાઓને બહુ હેરાન કરતો. તેથી નારણજી સોઢા મૂર્તિ લઈ ગુજરાતમાં આવતા રહેલા અને કુંડાલિયા ગામે પોતાના સંબંધી હોવાથી ત્યાં કુંડાલિયા ગામમાં રહ્યાં. ૧. વાવમાં બિરાજમાન ગોડી પાર્શ્વનાથ ભ.ના સ્તનપ્રદેશ ઉપર હીરો ગોઠવાય તેવા બે ખાંચા છે.Page Navigation
1 ... 88 89 90 91 92 93 94 95 96 97 98
