Book Title: Sadguru Sange Vishwa ne Panthe
Author(s): Manorama B Khanderiya, Balwantrai N Khanderiya
Publisher: Vishwavatsalya and Santbal Award Foundation Ahmedabad
View full book text
________________ જૈન સિદ્ધાંત મુજબ આ સમગ્ર વિશ્વ (બ્રહ્માંડ) એક અત્યંત વ્યવસ્થિત તંત્ર છે અને ચરા-ચર સમગ્ર સૃષ્ટિ તે તંત્રના એક ભાગરૂપે જ તેના સ્વત: સંચાલિત નિયમો મુજબ જ ચાલે છે. માણસ આ તંત્રનો એક ભાગ છે. કોઈપણ તંત્રને જે વ્યવસ્થિત અને સરળ ચલાવવું હોય તો તે તંત્ર કે યંત્રના દરેક ભાગે પોતાનું કામ વ્યવસ્થિત અને સરળ રાખવું જોઈએ. દા.ત., ગમે તેવું વિશાળકાય યંત્ર હોય જેમાં મોટા ચક્રો ગતિમાન થતાં હોય અને જેની યાંત્રિક રચના અટપટી હોય, પરંતુ તેનો એક નાનો સરખો ભાગ, એક સ્કૂ કે એક ચાકી, વ્યવસ્થિત કામ ન કરે તો આખું યંત્ર અટકી પડવાનો સંભવ ઊભો થાય. તે જ રીતે આ વિશ્વયંત્રના એક નાના ભાગરૂપે આપણે યંત્રને અનુરૂપ વ્યવસ્થિત જીવન ન જીવીએ અને આપણી જાતને મહાયંત્રના ભાગરૂપે ન ગણીએ તો તેની વિપરીત અસર આખા યંત્ર ઉપર થવાની જ. મારી સમજ પ્રમાણે વિશ્વમયતા પાછળનો આ તર્ક છે. સત્ય, અહિંસા, અસ્તેય, અપરિગ્રહ અને બ્રહ્મચર્ય તે પાંચ સિદ્ધાંતો જે આ વિશ્વતંત્રના પાયા છે તે લક્ષમાં રાખી માનવજીવનનો વ્યવહાર ચાલે તો આ વિશ્વતંત્રની જે વિષમતાઓથી આપણે પીડાઈએ છીએ તે વિષમતાઓ દૂર થઈ જાય તેમાં કોઈ શંકા છે ? આથી “વિશ્વમયતા’ શીખવે છે કે આપણે આપણી તમામ પ્રવૃત્તિઓમાં સમગ્ર વિશ્વને લક્ષમાં રાખીને વિશ્વયંત્રના એક હિસ્સા તરીકે વિશ્વમય થઈને વર્તન કે વ્યવહાર કરવો. વિશ્વયંત્રનો કોઈ એક ભાગ કે હિસ્સો બીજા ભાગ કે હિસ્સા કરતાં વધુ અગત્યનો છે તેવી માન્યતા જ ભૂલભરેલી છે તેવું એક વાર સમજાઈ જાય તો અહિંસા, સત્ય આપોઆપ પ્રગટે, અને વ્યક્તિગત જીવન સમાજગત બને આથી વિશ્વમયતાને મુનિશ્રીએ જે અગત્ય આપી છે તે તત્ર યોગ્ય છે. (આમુખમાંથી) ત્રંબકલાલ ઉ. મહેતા (ટી. યુ. મહેતા)
