________________
સ્વામીજીની વાણી
પ૭ કોઈ પણ સાધનાના અભ્યાસ દરમિયાન શક્તિના આ ભંડારમાંથી શક્તિ મેળવતા રહો.
* પૂજામાં તમે ભગવાનનું ગમે તે પ્રતીક રાખો. પણ ક્રમે ક્રમે એની સહાયથી તમે અવિનાશી છો એવી ભાવના તમારામાં પ્રગટવી જોઈએ; અને એવી સ્થિતિ લાંબા સમય સુધી ટકી રહે ત્યારે કોઈ પણ બાહ્ય પ્રતીકનો આધાર લેવાની જરૂર રહેતી નથી. બાહ્ય રૂપમાં - ગુરુના રૂપમાં રહેલા ભગવાન તમને એ પરમ સત્ય માટે જાગ્રત કરી શકે, પણ આવી જાગૃતિ લાવવા માટે જરૂરી પરિસ્થિતિ તમારે જાતે જ સર્જવાની છે. આવી જાગૃતિ માટે જરૂર છે ઉત્કટ ઝંખના, સંઘર્ષ અને શિસ્તની. ગુરુઓ તો માનવજીવનના સર્વોચ્ચ લક્ષ્ય તરફ દોરી જતો માર્ગ ચીંધે છે, પણ પછી એ માર્ગ પર ચાલવાનું તો છે સાધકે પોતે જ. આ માર્ગ ઉપર હિંમતથી ચાલવા માટેની શક્તિ મળે છે - કઠોર આત્મસંયમના પાલનથી.
* પોતાના સાંસારિક મિત્રોની ચંચળ પ્રીતિ અને પોતાના નસીબ બાબતમાં રડવું તદ્દન નકામું છે. સાચું જીવન ભગવાનની અંદર શોધો અને સાચી મૈત્રી સનાતન અને પરમતત્ત્વની કરો. આ બંને શાશ્વત છે. બાહ્ય જીવનની વ્યવસ્થામાંથી પોતાને સુખ મળશે એમ માણસ જ્યાં સુધી માનતો હોય ત્યાં સુધી એના હાથમાં કદી પણ સાચી શાંતિ નહીં આવે. આ માણસ ગમે તે પરિસ્થિતિમાં હોય પણ એના નસીબમાં તો નિરાશા અને દુઃખ જ રહેવાનાં. બરાબર વિચાર કરો અને હંમેશ માટે સમજી લો કે તમારા હૃદયમાં વસતી અવિનાશી સત્તા સાથેની ગાઢ એકતામાં જ સાચી મુક્તિ અને શાંતિ રહેલી છે.
