________________
: ૨૬ :
નરભવ હિલેરે, પામી મહવશ પડિયા, પરસ્ત્રી દેખીને, મુજ મન ત્યાં જઈ અડિયા કામ ન કે સર્યા રે, પાપે પિંડ મેં ભરિયે, શુદ્ધ બુદ્ધ નવી રહીરે, તેણે નવિ આતમ
તા–સાહિબ. ૪ લક્ષમીની લાલચેરે, મેં દીનતા બહુ દાખી, તે પણ નવી મળીરે, મળી નવી રહી રાખી, જે જન અભિલખેરે, તેહ તે તેહથી નાસે, તૃણ સમજે ગણેરે, તેહને નિત્ય રહે પાસે.
સાહિબ. ૫ ધન્ય ધન્ય તે નરારે, એહ મેહ વિછાડી, વિષય નિવારીનેર, જેહને ધર્મમાં જેડી અભક્ષ તે મેં ભાખ્યારે, રાત્રિભોજન કીધાં, વત નવી પાળીયેરે, જેહવા મૂળથી લીધાં.
સાહિબ, ૬ એમ અનંતા ભવ ભમ્મરે ભમતાં સાહિબમળિયો તમવિણ કેણદીયે બેધરણુ મુજ બળિયે,
