Namaskar Swadhyay Part 01 and 02

Author(s): Navkar Aradhana Bhavan
Publisher: Navkar Aradhana Bhavan

Page 9

સહવતિ સાધ્વીજીઓએ ઉપાશ્રયમાં જવા જણાવ્યું. પણ જાણે - આજે એમને ઉઠવાનું મન જ થતું ન હતું. ભાવિની ભેદરેખા કોણ જાણી શકે. કોને ખબર હતી કે આ છેલ્લું પ્રભુદર્શન હશે. પ્રભુસ્તુતિ કરી બહાર નીકળ્યા પણ ભગવાનની સામું પાછું વાળીવાળીને જોવા લાગ્યા. કહે કે બધા મળશે પણ ભગવાન ક્યારે મળશે. ઉપાશ્રયે આવી માંડવી પ્રતિક્રમણ કર્યું પ્રતિક્રમણ બાદ માનસિક તીર્થ યાત્રા, બાર ભાવના. નિર્વાણુ પદ મક લેક વિ.નું ચિંતન કર્યું. સંથારા પરિસી ભણાવી, દશ વાગ્યા પછી સંથાર્યા. અગ્યાર વાગે ઉઠયા, લઘુશંકા ટાળી, જરા ગભરામણ હતી. પણ આ જીવનનો છેલ્લો શ્વાસ છે એમ કેણ કળી શકે. પોણાબારે પાછા ઉઠયા. લઘુશંકા ટાળી, ગભરામણ વધી. શ્વાસ ઉપ સહવતી સર્વે ઉઠી ગયા. નવકારની ધુન શરૂ કરી. ડો. તથા તેમના સંસારી ભાઈને બોલાવવા પૂછયું તે સદાના નિર્કેપ ગુરૂદેવે જવાબ આવ્યું. મારે કોઈની જરૂર નથી. ઘડિયાળમાં બારના ડંકા સાંભળ્યા. પોતે બધાને કહે, બાર નવકાર ગણે, પિતે પણ ગયા. માથાને દુખા વગે. માથે કપડું બંધાવ્યું. કહે સૂઈ જવું અને સૂઈ ગયા સદાને માટે સૂઈ ગયા. પ્રાણ પંખેરૂ ઉડી ગયું. પીંજરે પડી રહ્યું. (સં. ૨૦૪પ કા. શુ. 13 રાત્રે 12-20) અંદગીની સાધનાના સારરૂ૫ પંડિત મરણ દ્વારા આત્મકલયાણ સાધી ગયા. પૂજ્યશ્રી 60 વર્ષને દીક્ષા પર્યાય પાળી વિનશ્વર કાયાથી શાશ્વત એવા સંયમ ધર્મની કમાણી કરી ગયા. સદ્ગણાથી સૌને રંજીત, કરી ગયા...વાત્સલ્યભાવ.. ઔદાર્ય.ગાંભીર્યાદિ ત્રિવેણી સંગમ દ્વારા આશ્રિતેના જીવન મંદિરને શોભાવી ગયા. પિતાની પાછળ ત્યાગી વૈરાગી સંચમી