Nalkantha nu Nidrshan

Author(s): Santbal
Publisher: Mahavir Sahitya Prakashan Mandir Ahmedabad

Page 50

૪૮
સઘળે શિયાળે ઊતર્યો, આવી હેળીની ઝાળ, અફણ બંધાણીનાં બૂટિયાં, પૈસાનું પૂરું ન થાય. ૯ સંતરે સહુને આલેસ, ગરીબને વળી ડેલ; સાંજ પડે સહુ ભેળાં થાય, ધરૂંસકે વાગે ઢેલ. ૧૦ વૈશાખે હાલે વાદળાં મેગ્ની મેલી આશ; વેસ્યાં સે ખાટલા ને ગોદડાં, વેશ્યાં પરુણાને રાસ.૧૦ ૧૧ જેઠ મહિને ઘણું જાળવ્યાં, પિસ્યાં૧૧ નહિ કેઈ ઘેર; સપનિયા તારી સાલમાં, વાળે કાળો કેર. ૧૨ અષાડે આવી પહાંસિયાં, સહુ સહુને વળી ઘેર; પાસલ્યા૨ પનરમાં વરસિા , થઈ સે૧૪ લીલાલહેર. ૧૩
૧. અફીણ. ૨. ચત્ર માસે, ૩. આપે. ૫. ધર્માદનું અનાજ, ઢમઢમ ૬. ચાલે. ૭. વરસાદ. ૮. વેચ્યાં ૯. પણ. ૧૦. દોરડાં. ૧૧. પહોંચ્યાં. ૧૩. પાછલા. ૧૩, ૫ખવાડિયામાં. ૧૪. છે.
પ્રયાગકાર મુનિશ્રી સંતબાલજી એક જેન સાધુ. પિતાને ગળથુથીમાં મળેલી મહાવીરની અહિંસા અને ગાંધીજીની સત્યાગ્રહ દષ્ટિને સમન્વય તેઓ સહજ રીતે સાધી શક્યા. તેમની જાગ્રત ધર્મભાવના તેમને સંકુચિત ધર્મ ભાવનામાંથી “માનવ ધર્મ પ્રત્યે ખેંચી ગઈ અને તેથી તેઓ વિશ્વ ઘમી બન્યા. પોતાના સઘળા ચિંતન-મનન દ્વારા તેઓ વિશ્વમાં વાત્સલ્ય ભરવા મથી રહ્યા. અ.