________________
પામ્યા પછી પણ દાન કરવું જયાં સરળ અને સહેલું નથી, ત્યાં કોઈની પ્રેરણા પામ્યા વિના આત્માના જ અવાજને અનુસરીને દાનની સરવાણી વહેતી મૂકી દેવાની દાન ભાવનાનું જાગરણ થવું, એ તો સહેલું હોય જ ક્યાંથી? જો કે ભૂતકાળમાં તો આવા દાતાઓ મળવા દોહ્યલા ન હતા, પણ આજે જ્યારે પ્રેરણાને ઝીલીનેય દાનવીર બનનારા ઓછા જોવા મળે છે, ત્યારે સ્વયંપ્રેરિત દાતાઓનો સુકાળ તો ક્યાંથી સંભવિત હોઈ શકે?
પ્રેરણા પામીનેય દાનની ગંગા વહાવનારાઓનો આજે સુકાળ નથી, ત્યારે અંત:પ્રેરણાથી પ્રેરિત બનીને એક અનોખા આયંબિલભવનના નિર્માણનો લાખેણો લાભ સિદ્ધગિરિરાજની તળેટીમાં લેનારા સ્વયંભૂ-દાતારની ઘટના જાણીશું અને માણીશું, તો અંતર આવા દાતારનાં ઓવારણાં લીધા વિના અને આંખો કળશ બનીને અનુમોદનાના આંસુની અભિષેકધારા વહાવ્યા વિના નહિ રહી શકે.
દોશી અને સંઘવીની આવી જુદી જુદી અટક ધરાવનારા અને નીતિન આવું એકસરખું નામ ધરાવનારા બંને મિત્રોની મનોભૂમિમાં “મન શાંતિ ભવન' નામક ભારતમાં ક્યાંય ન જોવા મળે, એવા અજબગજબના એ આયંબિલભવનના નિર્માણનું ભાવનાબીજ કઈ રીતે વવાયું અને કોણે વાવ્યું? એય જાણવા જેવું છે.
મુંબઈ-ઘાટકોપર માટે મનસુખભાઈ સંઘવી અને શાંતિભાઈ દોશી જાણીતાં-માનીતાં નામ ગણાય. પણ મુંબઈ ઉપરાંત પાલિતાણામાં પણ આ નામકામને ગાજતા બનાવી દેવામાં નિમિત્ત બન્યા નીતિન નામના એમના પુત્રો ! બંને નીતિન માત્ર મિત્ર જ નહિ, કલ્યાણમિત્ર પણ એ હતા. એક વાર બંને સિદ્ધગિરિની યાત્રાર્થે આવ્યા. દાદાની
રે # જૈનશાસનના જ્યોતિર્ધરો ભાગ-૨
