________________
વ્યાખ્યાન - ધાર્મિક અભ્યાસ અને ૪-૬ સામાયિક રોજ કરવા માંડ્યો. સાધુ ભગવતોનો પરિચય વધાર્યો. દીક્ષાની ભાવના પ્રબળ બનતી ગઈ. પૂર્વ સાધનાના પ્રભાવે ધર્મ ક્રિયાની રુચિ વધતી ગઈ. ત્રિકાળ પૂજા કરે.
પાપ-ભીરતાને કારણે રાત્રે લાઇટોમાં જવાથી તેઉકાયની અમાપ હિંસાથી બચવા તેને રાત્રે ક્યાંય જવાનું મન ન થાય ! કાળવેળા એ ખુલ્લામાં કે લાઇટમાં જવું પડે તો તેને થાય કે સાધુની જેમ કામળી ઓઢીને જવું જોઇએ જેથી ઘણા પાપથી બચાય ! ઈર્યાસમિતિનું પાલન, મુહપત્તિનો ઉપયોગ, વાતે-વાતે જયણા એ બધું એને ખૂબ ગમે. તિથિએ પૌષધ કરે. એમ આગળ વધતાં વધતા ખુબ પુરુષાર્થથી એને છેવટે દીક્ષા પણ મળી. સગાઓએ પણ એની મક્કમતા જોઈ રાજીખુશીથી મહોત્સવપૂર્વક દીક્ષા અપાવી.
મહત્વની વાત એ છે કે પાછલા જન્મમાં સંસ્કાર પડે તેવો ભાવથી ધર્મ કર્યો હશે કે જેના પ્રભાવે આ ભવમાં આવા કાળમાં સત્સંગના અભાવમાં પણ સહજપણે ધર્મ-પુસ્તકોનું વાંચન, આરાધના, વિધિ વગેરેની રુચિ જાગી ! વળી ધર્મની દૃઢ શ્રદ્ધા જલ્દી થઈ ગઈ ! ખૂબ પુરુષાર્થ કરીને દીક્ષા પણ મેળવી. એમ તમે પણ ધર્મક્રિયા, ધર્મવાંચન, પ્રવચન-શ્રવણ, સુશ્રાવકો ને સાધુઓનો સત્સંગ, જયણા, પાપભય, ક્રિયારુચિ, જિનાજ્ઞાબહુમાન વગેરે ગુણો આ ભવમાં એવા આત્મસાત્ કરો કે સાનુબંધ થયેલા તે સગુણો પરભવમાં સાથે આવે અને ત્યાં પણ ધર્મ-આરાધના અને ગુણો ખૂબ ખૂબ વિકાસ પામે. એમ ભવોભવ આત્મગુણો વધતાં જાય અને શીધ્ર શિવ - સુખ મળે. વળી દીક્ષા વગેરેનો જેને ભાવ થાય તેણે હિંમત અને ખંતથી
| જૈન આદર્શ પ્રસંગો-૫
8િ
૨૨૫]
