Bharat Sahkar Shikshan

Author(s): Buddhisagar
Publisher: Adhyatma Gyan Prasarak Mandal

Page 152

૭૬
- ૧૭૮
(૧૦૩) ૌવનવયે એમ સર્વના આશ્રયપણુથી શેલતે, પ્રતિપક્ષીઓના જોરને અધ્યાત્મ બળથી થોભત; ડાળે કરી માળે ભલો રખવાળ આશ્રય તવ ગૃહ, ડાળાં નવા પ્રગટાવીને સ્વાશ્રયબળે ઉભો રહે. શક્તિ ઝરે વનવયે વહીને જ ઘાને પૂરત, ડાળાં બનાવી નવનવાં નવપણું રસથી ફૂલ; મદમસ્ત હૈ ને મેંરથી આકર્ષતો જન વર્ગને, કરતો વસંતરછવ ભલો ભૂલાવતે હા સ્વર્ગને. ૌવનવયે અંગે સકલ રસ વીર્ય યોગે ઝળકતાં સુવર્ણપેરે નેહથી ચળકાટ મારી ચળકતાં; નરનારીની શોભા વધે યૌવન અવસ્થા આવતાં, શોભા રહે ના તેહવી યોવન નદી પૂર જાવતાં. તવ પર ચઢે સર્પો અને ધૂકે નિશામાં બોલતા, વર્ષાઋતુમાં કૃષ્ણવર્ણ મેવ તુજ પર ડોલતા; ઉંચા રહી તુજ પર ભલા મેજ ચંદરવે કરે, વિદ્યુત પ્રકાશે દાનીની શોભા મિષે ઉત્સવ વરે. ઉપકાર શભા દેખીને મે જ ગડગડ ગર્જતા, વાજા વગાડી તવ પર મેજ સૃષ્ટિ સર્જતા; સન્માન મે તવ કરે જળ વૃષ્ટિથી સજજનપરે, વિધુત મશાલે ધારીને શોભાવડે ઉત્સવ કરે. સન્માન મુદતથી થતું ઉપકારી સજજન વર્ગનું, આ ભવવિષે સન્માન ને પ્રતિદાન અતે સ્વર્ગનું; તવ સાથ સમૈત્રી કરી તવ અંગ સ્પશે વાયરે, તુજને ઘણે શીતળ કરે દૂર રહે છે કાયરે. મૈત્રી કરીને સજજને સુખ દુઃખમાં સાથે રહે, ઉનો બનેલો વાયરે તવ સંગથી ઠડે વહે; આપે સુગંધી વાયુને તેથી જ વાયુ ચહે, જે સદગુણેને આપતા તે મિત્રપદ સહેજે લહે. શક્તિભર્યું વન ઘણું નિર્દોષ ગાળે તે ભલે, આયુષ્ય ધારે તે ઘણું પુણ્ય જ હે જગ ઘણે;
૮૮ ૦
૮૮૧
૨૮૨